Ensomheten
SĂĄ steilt stĂĄr den der
Nei, steilt er vel feil
den luter feil vei
Ensomheten
har satt seg i ryggen
Ensomheten har satt seg i nakken
Det slites og drages oppover – nedover
Kreftene bærer men orker snart ikke
Mengden den øker og det setter seg i beina
ensomheten har tatt bolig
og vil ikke slippe taket
Det sitter i knærne og du klarer ikke bøye deg
Ensomheten har tatt grepet og du har sluppet taket
Â
Ensomheten stĂĄr der
og vil ei slippe taket
Det krangles i ryggen og kjempes i nakken
og nede i beina og oppe i hodet
Det knaker og braker og splintres og kjempes
Ensomheten – opp og ned trappa
Â
Det sitter i hodet og det sitter over alt
du mĂĄ bare stĂĄlsette alt hva du har av
krefter og vilje og styrke og innsats
SĂĄ glipper hele ensomheten mellom fingrene, som sanden i et timeglass
og det letner i nakke og rygg og i bein
Â
Ensomheten
den kommer og gĂĄr og nĂĄr den kommer lar du den bare gĂĄ forbi
Åpne opp døra og la den komme inn
og vis den så veien ut den andre dør,
i etasjen over eller i etasjen under
Ensomheten
vi ikke vil skal sette bo
som vi ikke vil skal lime seg fast
vi lar den bare gĂĄ rett i dass
Du kan stille deg dei same spørsmåla gong på gong
Kvar er du?
Kvifor er det slik?
Og har du det bra?
Og opp i alt dette, sĂĄ veit du at den du saknar, ikkje er meir.
Har vore borte lenge no, og grava er det som er igjen.
Ein gravstein å gå til…
Â
Grava er det som er igjen….
Men minna sit der, klistra til netthinna.
Dei glade dagane med latter og smil
Og du kjenner at du blir sint inne i deg
Kvifor?
Du vil ikkje ha noka grav ĂĄ gĂĄ til
Du vil ha heilheita
Personen du saknar
Inn i evigheita…
Â
Kvifor er det slik
At vi forsvinn
Det einaste som blir igjen, er grava
Om det dĂĄ finnast ei grav ĂĄ gĂĄ til
Og det er då du set deg spørsmål med kva som er poenget, med dette
Vi fødast og vi døyr generasjon for generasjon
Gravsteinane er dei som stĂĄr igjen, om dei er ĂĄ oppdrive til slutt
Eller dei er erstatta med nye…
Nye grave..
Â
DĂĄ er det viktig ĂĄ finne si eiga lysning
Der gravsteinen ikkje er sjølve lyset
Men kanskje det som fyk over netthinna
Minnet og lærdomen, og det du lærer i nuet
Vi velger ĂĄ bli fleire, dĂĄ mĂĄ vi ta med sorgen i betraktninga
Ingen har overlevd enno og det er heller ikkje trøysta
Vi veit korleis det virkar og vi har valgt for kvarandre
Har vi valgt for kvarandre?
Â
Allikevel kjem det sigande, dette kvifor…
Inn i evigheita..
DĂĄ du saknar sĂĄ sterkt og ikkje vil kjenne ved at det er gravsteinen som stĂĄr tilbake
For du klarar ikkje tenkje pĂĄ det og du vil ikkje tenkje pĂĄ det
Det fyker over netthinna
Latteren og smilet
Det gode og lune
Og det manar fram sorgen, som ein “brottsjø” slår deg i bakken
Du vil ha heilheita
Personen du saknar…
Brottsjø og gravstein…
Evigheita og forbi…
Ikkje løfte blikket
Ikkje sjĂĄ pĂĄ noko anna
Du vil ikkje ha konflikta
Er redd for ĂĄ svare ukorrekt
Vær varsom med å tenke positivt
Det kjem mangedoblet negativt tilbake
La der gå stilt i dørene og ikkje framhev deg sjølv på noko vis
Karma tenkjer du – eller du får som du har valgt
Kvifor?
Valga følger etter deg
Valg som er tatt og du er etterpĂĄklok gang pĂĄ gang pĂĄ gang
Â
Â
Ikkje løfte blikket
SjĂĄ ein annen veg
Vri setninger til forventa innhald
Ikkje løfte blikket
Du har valgt og mĂĄ stĂĄ for det
Feile valg og etterpĂĄklokskap
Eit indre skrik ei ytre fasade
Perfekt?
Nei fullstendig kaos
PĂĄ innsiden men ikkje utanpĂĄ
Ikkje sjĂĄ i feil retning
Ikkje ta noko forgitt
Ikkje tenk positive tankar
To skritt fram og fleire tilbake
Slått i bakken –
usynliggjort
Alle gode ting er tre
Stemmer det?
Noe erfarer vi og annet ikke
For første gangen så var det ikke noe
Nei, basta!
Andre gangen var det heller ikke noe å skrive hjem om…
Aldri mer!
Så kommer tredje gangen – og man blir der,
og har noe å skrive hjem om…
Det du trenger der og da
Det du gleder deg til der og da
Det som gir deg næring der og da
Det som gjør at du overlever der og da
Der og da og for alltid
Det du savner og det du lengter etter
Det du sanker inn og det du fortærer
Der og da og hele tiden
Det du ikke klarer deg foruten
Der og da og for alltid
Der og da og bare livsviktig
Det som gir deg livets glede
din beste venn
Avhengig
Du fattar det ikkje,
nĂĄr du ser valgmoglegheitene.
Kvifor valgte du som du gjorde?
Ting kunne vore så annerledes…
Om du berre hadde valgt rett
Kvifor sĂĄg du ikkje?
Kva bilde skal ein velge, nĂĄr alt er like vakkert.
Kvar enn ein snur seg, vakrare og vakrare,
sĂĄ ubeskriveleg flott.
SĂĄ lekkert at det tek pusten frĂĄ ein, og ein vil vise det til heile verda.
Og når bilda ikkje kan vise kor spektakulært
det eigentleg er,
og ord ikkje kan beskrive…
Då er det godt og med eigne auge
ha opplevd dette enorme,
og det set seg i hjarte
og i den indre minnebok.
