Iallefall;
du veit at du skal å skifte olje og filter på bilen,
og også er fullt klar over at du skulle gjort akkurat det for over eit halvt år sida….
Men eigentleg berre har gått i gløymeboka…..
Og når du dagen før timen til oljeskift og slikt, kjøper ein liter olje og fyller på,
berre for å være sikker på at det ikkje er
“tomt for olje”.
For det er du nesten sikkert på at det må være………
Og kjenner ein bismak i munnen av dårleg samvet….
Og du øser deg slik opp over akkurat dette med oljen, at du trur motoren er øydelagt på bilen og at du kjem til å få kjeft på verkstaden.
Men,
ein liter olje gjer kanskje susen så dei ikkje trur eg er heilt på jorde ang. bil.
Det er no ein gong slik at eg må ha ansvaret for slike ting sjøl….
og såg no at tusenlappane flagra avgårde pga aktlausheit på ein ganske ny bil.
At det går an, tenkjer eg og sikkert du også………
Men slik er det……….
Og når du tek fram grasklipparen som står usteld frå år til år……
Orda til pappa ringjer i øyrene……. Stell godt med klipparen. Vedlikehald.
Fyrste grasklippen i år,
og klipparen manglar både ein skrue og er stripsa – men går som ei kule.
Heilt til det seier pang og viftereima slår i bakken.
Ja, så seier du ingenting – eller rettare sagt, latar som ingenting, og plasserar klipparen i eit hjørne og ser enda fleire tusenlappar flagre avgårde pga aktlausheit av vedlikehald på ein grasklippar.
Så,
aktlausheit på bil og grasklippar………
Nedtur deluxe….
Og fjøyra berre vaks i høner………..
Samle tankane……
Og dagen i dag kom med nye idear og såg med eit mykje lysare ut.
Eg fann ut at eg skulle ta med klipparen på service!
Kan huske at dei sa det på butikken ein gong, at dei tok service på klippara.
Gamal og rusta klippar som er stripsa…..
Er det noko å gjere med den skal tru??
Fekk lempa den inn i bagasjeromet, tung som berre fy.
Fjerna stripsa som har holdt klipparen i hop,
for å leggje ned handtaket,
og kjørte så avgårde.
Litt flau over manglande vedlikehald………..
Jaja…….
På butikken ville dei gjerne sjå på klipparen –
og eg beklagde og sa at den såg ikkje så fin ut.
Skrua mangla den også……….
Eg hadde ikkje vore så flink med akkurat vedlikehaldet, måtte eg innrøme,
og var ganske flau.
Men det var ikkje noko problem det, sa han på butikken, og ga meg ein pris der og då.
Og eg såg at hønene minka – ja for ei fjøyr som vart til ti høns, den minka betrakteleg.
Eg var letta!
Og etter at bilen var levert på verkstaden, var eg lettare flau og nervøs.
Men du verden!
Eg trur eg sit att med berre fjøyra gitt.
For då eg spurte om: “eh…. var det lite olje på bilen? Sa dei noko om det, dei som skifta?”
Så kunne han bak skranka svare at;
nei det haure han ikkje noko om.
Kanskje eg skulle verte flinkare med vedlikehaldet no??
Har du lært deg det, å lytte til hva kroppen sier? Det tar tid å lære seg, og å akseptere at kroppen sier ifra. Det er som om noen trykker på en “hold” knapp, og det går mye saktere. Og du innser at det er på tide å roe ned.
Men det har ikke alltid vært slik at du har forstått hva kroppen sier. Gang på gang på gang har du kjørt den tom. Og ligget rett ut og IKKE forstått hva som er galt. Du har kjempet i mot og trosset kroppens varsler – og det har sagt “pang”.
Du har følt deg ubrukelig, mislykket, ikke bra nok……….. Du har de negative tankene som tar over og forteller deg alt du IKKE er. Helt til du en dag kjemper tilbake og forteller om ALT DU ER.
Du overvinner det usynlige. Du kjemper en kamp som nesten ingen ser. Ingen forstår.
Du er utmattet, tom og lite sosial. Du lader batteri og skjermer deg selv. Du har lært hva du skal gjøre. Du er fulltidsansatt i egen kropp.
Du har lært, og gjør automatisk det som er viktig for deg. Du og det usynlige du bærer med deg. Det usynlige som ikke slipper taket helt, noen dag.
Så kjører jeg et lite stykke og rusler litt på en av de flotte strendene på Flø.
En vakker dag etter nattevakter.
Måtte til Ulsteinvik på Medi 3 i dag – og når man har hatt nattevakter er man litt sliten……..
Litt søvn og deretter kjøre bil.
Og hadde bittelitt god tid og valgte derfor å ta turen ut til Flø.
Og i dag traff jeg en flott dame fra Malta.
Hun heter Denisi.
Vi kom i prat når vi begge nesten var ferdig med rusletur på stranden.
…… det er ikke det hinder du ikke kan overkomme,
den utfordring du ikke kan møte,
den frykt du ikke kan overvinne,
uansett hvor umulig
det noen ganger kan se ut.
