Go`sola mi
Det er ikkje så tomt lenger, men når eg ser på bilete av oss to, då kjem tårene
Tenk å sakne ein hund slik…
Eg går turar, og nåkre turar har eg ikkje gått igjen, utan hund
Så tenkjer eg; her har eg ikkje gått utan Leia før, men det går bra, no går eg åleine
Ein febrilsk rar følelse kryp igjennom meg, så innhentar eg meg og går vidare
Litt tomt ja… men dette går fint
Eg er ikkje åleine på nokon måte
Men saknet av denne turvennen er jammen meg så sårt enno, til tider, ikkje heile tida
Men av og til, slik som i dag
Tomheita kom
Det var turen som gjorde det, og at eg gjekk åleine, og andre hadde hund med
Korleis hadde Leia reagert no, var tanken som for gjennom haude
Men Leia er ikkje her, og inga bjeffing frå mitt ståsted
Min gode turvenn har vore vekk i over 8 mnd – og det går greit
Lisje goll-dotten min
Det er godt å skrive det ned og få det ut
Terapi i høgsete sjølv om eg fortsatt får låkt i hjarte når saknet kjem susande
Heldige meg og dei rundt meg, som fekk alle dei åra i lag med den vakre hunden
Prinsesse Leia!
(dette er noko eg skreiv for ei tid tilbake – og når eg les innlegget under her, kjem tårene igjen)
Minner dukker stadig opp på mobilen, og minner meg på turer vi hadde sammen, vi to og vi tre
Og det går bedre og bedre dag for dag
Det er ikke så rart lenger, å gå tur UTEN hund – det går seg til
Også spør de da: skal du ha ny hund nå da
Men nei, det skal jeg ikke
Jeg er ikke innstilt på anskaffelse av ny hund/valp – og ansvaret som ligger i det
Jeg hadde Leia, og var innstilt på å ha henne i mange år ennå – godt voksen som hun også var blitt
Men nå, ny hund – nei, det kan jeg ikke tenke meg
Sånn er det med den saken 🙂
