Berre småting, som å henge ut kle for fyrste gongen i år, lese litt og strikke litt og…. småting
Det kom litt regn i går kveld…. og i dag er det meldt opplett
Fin dag for klestørk!
Fin dag for den første sykkelturen denne sesongen, også?
Hmmm ja kanskje jeg skal ta en testrunde med sykkelen – i stedet for å dra på treningssenteret
God idè!
I farta!
Men det er mye vind i dag, så enda godt jeg har el-sykkel 🚲
Motvind er tunge greier…
Sykler rundt Snipsøyrvatnet –
og veldig greit når jeg kom på at jeg har et lite speil montert på styrehåndtaket. 👍
Da ser jeg når det kommer biler bak 🚘
Smart tiltak fra Mr C !!
Ut på tur-aldri sur 😊
Til Hasundhornet – for det var DEN turen jeg kunne klare…
Mange spreke syklister – og det krever sitt selv om det er en el-sykkel
Så er vi oppe
Og det er så vakkert
Den utsikten man får fra Hasundhornet er bare lekker
Det er en fantastisk belønning i seg selv
Og mestringen i å komme opp!
Sett foten ut på tuppen da!
Stå der – det klarer du – ja du klarer det – jeg hører han sier det, men skjelven tar meg og jeg må sette meg ned
Høydeskrekken tar meg – så akkurat slik er jeg ikke SÅ tøff nei
Yohoooo 🤸♀️
Gi meg handa di…
Den er god å ha, den trygge handa 🙂
Gje meg handa di, ven, når det kveldar, det blir mørkt og me treng ei hand. La dei ljose og venlege tankar fylgje oss inn i draumars land. Lat varmen frå ein som er glad i deg tenne stjerner i mørkaste natt. Gje meg handa di, ven, når det kveldar, det blir mørkt og me treng ei hand. Varme tankar og hender som trøystar er som sol over frosen jord. Kjenne varmen frå ein som er nær deg gjev langt meire enn store ord! Lat varmen frå ein som er glad i deg tenne stjerner i mørkaste natt! Gje meg handa di, ven, når det kveldar, det blir mørkt og me treng ei hand
«Gje meg handa di, ven» er en vise som Sondre Bratland ga ut i 1988 på et album med voggeviser. Teksten er ny og melodien er den irske folkesangen «Down by the Salley Gardens» med opphav på 1600-tallet. kopiert fra nettet
Mr C er tøff – og ingen høydeskrekk der nei…
En fin formiddagstur
Og på ettermiddagen var det å gjøre seg klar til kveldsmesse i kirka
Koret mitt er invitert for å synge tre sanger
Vår siste konsert
Veldig rart og faktisk emosjonelt å stå der og synge en av tidenes sanger vi har hatt og som har fulgt oss; “noyana – til vi sees”
Når du analyserar,
etter at vekta ikkje er på di side
Jammen….. du har no ikkje ete verken det eller det
åja… den potetgullen…..
åååå åja teller det også… det var ein sjokolade der,
og den isen..
Du står på,
og fattar ingenting
Er det noko feil med vekta skal tru
Er det noko feil med plassen den er plassert
Eller… er det alderen
Kva i alle dagar
Kan det rett og slett være det, alder
Men nei,
det må då gå an å forandre på dei tala som ikkje forandrar seg,
eller går feil veg
Og jau…
du trudde du gjorde nok
Og kanskje er det nok, også står det igjen å akseptere
Eller svelte
Betydning og bruk · (pose eller sekk av) flådd skinn som er vrengt av et dyr uten å ha blitt skåret opp i buken · sekkformet redskap brukt til å blåse luft på … kopiert fra google
Det beste som er,
når ein har stått opp,
er å vite at ein kan legge seg igjen,
til kvelden,
trøytt og sliten etter lang dags virke
Godt å stå opp og godt og legge seg,
rundt rekna
Verre er det om ingen av delane er gode
Er ein av delane gode, er enda det godt
Men ingen, då sliten ein då
Og då er det ikkje det beste lenger
Og midt i alt,
en telefon til fastlegen med mine bekymringer ang smerte jeg har
Ikke så mye å gjøre med – legen er flink til å se fornuften når det går over stokk og stein i tankene 😅
Smerte kan gjøre så forskjellig oppe i hodet… men det er bare å ta det mere med ro en tid fremover…. om det hadde vore så enkelt… men må bare prøve
Roe ned 🙏
Av og til sit du berre og vil grine
Tårene ligg på kanten, men dei kjem ikkje lengre
Følelsar innvendig, ting som berre nesten kjem til overflata
Det bølger litt, men fossar ikkje over
Av og til er det slik, at skjoldet du har rundt deg, lagar brister
Skjoldet som er styrken din, sprekker opp, og smerte og mattheit sig inn
Du forsvarar deg som best du kan
For det er akkurat slik, det er ikkje så mykje anna som hjelper
Bruke tomheita som sig på, og snu den rundt
Bremsespora blir djupe, men du klarar det
Snuoperasjonen er vellykka og skjoldet tetnar til
Styrken er stabilisert til beste evne
Av og til skjer det, og gråten sit laust
Men det kjem ikkje ein lyd, ikkje ei tåre
Resignasjon
Du står i det, og stillheita lagar ikkje ein lyd
