Tenk å kunne flyge avstad Slå ut med vingane og bare sveve langt vekk Ja, av og til skulle ein ønske det Når tankane blir for mange og for tunge
Når alt buttar imot og ein i det heile tatt føler seg så totalt mislykka Då skulle ein hatt vingar og svevd avgårde Sluppet alle bekymringar Slått ut med vingane og rista all elende vekk Eit vingeslag og eit til
Tankane blir lette Eit vingeslag til og alt det tunge er vekke Enda eit vingeslag, og du svevar høgt der oppe Ingen bekymring i sikte Eit vingeslag
Â
Â
Mette Josteinsdatter Kvalsvik delt fyrste gong 6. januar 2017 repost i dag
Kvifor delar du, kan nokon spørje om Kvifor… Og du svarar så godt du kan Men svara når ikkje fram og mistolkingar stangar mot deg Mesta så du dett i bakken og ikkje klarar røyse deg igjen
Men du røyser deg Om det ikkje er noko kall du har, så har du noko, ei stemme innom deg, som seier du skal fortsetje Ikkje ta innover deg alt det ubehagelige som blir sagt Ikkje lat deg knekke Bruk det du har av di indre styrke, og stå i mot
Kvifor, kan du lure pĂĄ, er mennesket sĂĄ ondskapsfullt Er det av rein sjalusi Har dei noko betre ĂĄ bidrage med, sĂĄ kom igjen Ikkje stĂĄ pĂĄ sidelinja og send ut eder og galle Kom med det DU har, og kanskje blir du haurd pĂĄ ein annan mĂĄte
Kvifor er det slik at nokon annan alltid veit betre Meiningar blir tråkka på, tonkar blir sønderknuste og orda tekne i frå deg Veit dei så mykje betre Kan dei så mykje meir Kom då, og bidra med det du kan og veit
Når du åpnar opp og delar av deg sjølv Ditt indre og di ærlegheit Di stemme kviskrar stille ut i dagen, så nesten ingen høyrer deg For du tør ikkje lenger
enten så blir du sett eller så blir du ikke sett vil du bli sett men blir oversett uansett hva du gjør ingen bryr seg ingen ser deg ingen legger merke til deg hva har du gjort galt hva har du gjort for å fortjene dette ønsket om å bli sett er så stort
prøver ditt beste, ditt aller beste men ingen ser ingen snur seg ingen du er ikke anonym ikke på noen måte blir bare ikke sett
se pĂĄ meg da ser du meg ikke hallo jeg er her
noen tar deg på skuldra du snur deg “hei du mista denne” noen så deg
du er ikke usett pĂĄ noen mĂĄte bare du lar deg selv se deg som du er lar du ogsĂĄ andre se deg nĂĄr du minst forventer det, ĂĄpner det seg noen sĂĄ deg
Er det når du faller, du blir sett Når du er på det mest sårbare, du blir hørt På det mest tomme, du blir tatt hånd om Er det det Og hvorfor Når det nesten er for sent Og hva er det som skal til for at du finner signalene på et tidligere tidspunkt
Når du er helt stille, er det da du skal spør Når du er på det lykkeligste, er det da du skal si noe Når du er på ditt aller beste, er det da du skal åpne opp Hvor er signalene Hvor er varsellampen Grønt Gult Rødt Pauseknapp Hvor setter du grensen for det nederste eller det øverste
Midt på Hvor er det Hvor er du da Kjenner du det da Og tenker at dette er helt innafor Ingen alarmer Ingen røde lys Bare litt slik oransje kanskje Eller helt grønt
Det er du som vet, men sier ikke fra Det er du som ser, men gjør ikke noe med det Det er du som hører, men tar det ikke på alvor Er det når du faller Når du er på det mest sårbare Eller er det når du er helt tom, at du gjør noe
som tida flyge og vi med den hva vi rekker og hva vi ikke rekker sagt og usagt tilgitt eller ikke hva man kan ordne opp i og hva man ikke kan ordne opp i som tida flyge og vi med den hva vi griper fatt i og hva vi gir slipp på noe er verdifullt og vi holder fast annet glir mellom fingrene og smuldrer opp den dårlige samvittigheten den glir ikke unna uansett hvor mye du vil, vil den fotfølge deg gjennom livets dans som tida flyge og vi med den hva vi rekker og hva vi ikke rekker vi rekker tiden vi rekker livet må bare ikke haste så fort
når menneske veks innvendig vekst ryggen har vorte rank stoltheit for eigen identitet kampen om tilværelsen har stilna menneske har rodd i land og gått frå båten og inn i nytt liv
det skin stoltheit det skin glede det skin ekte kjærleik det skin kraft
trua på seg sjølv den må finnast ein stad longt der inne, om mennesket finn den gå djupt nok sjølvransaking sjå deg sjølv og akseptere det er då fjellet rasar saman – og det skin vakkert rundt din aura
Du veit kvar du høyrer til Den gode følelsen når du har landa Når du føler du har virra heile livet, og ikkje fått skikkelig fotfeste Rastlausheit og usikkerheit Sjølvfølelse lik null og utryggheit som styrer alt Mistenksamheit og overtolkning øydeleggjer alt på vegen, der du trur du høyrer til
du veit brått kvar du høyrer til, når du møter tålmodigheit og respekt Når du får bruke den tid du treng for å føle tryggheita Sjølvfølelsen har fått vekse og usikkerheita har sege ta, eit lite stykke Du veit brått at du høyrer til, når du kan få være deg sjølv fullt og heilt Då er du heime Heime og kan slå rot
 Kan du hjelpe meg Eg klarar ikkje meire Klarar ikkje lyfte blikket, finne trua på meg sjølv Kan du hjelpe meg, gi meg trua på det gode Gi meg styrke til å klare desse dager, med motgang og usikkerheit
Du har kjent på den, usikkerheita Det som har gjort at du har følt deg så liten Redd for å ikkje å bli likt Redd for… Alltid i forsvar Eller, alltid beredt
Â
Du har kjent på den, følelsen av einsamheita At ingen bryr seg og ingen likar deg Og du lurer på kva du har gjort Kva er det som gjer, at akkurat du kjenner det slik Du veit rett og slett ikkje, ingen svar, berre mange spørsmål
Â
Det kryp langs ryggen og oppover – det usynlege Det som forteljer deg at du ikkje er verdt noko Sjølvtilliten vaglar frå side til side Nedbråten og knust i tusen bitar Så plukkar du opp då, ein etter ein men manglar bitar og manglar svar
Â
Kven har teke dei, kven har knust dei, bitane og svar av lykke Det gjer vondt Tårene renn som stille elvar Du ser opp mot himmelen og ropar stille Hjelp meg no, om du er der oppe
Â
Du tørkar tårene og hevar blikket Ingen ser deg og ingen høyrer Ikkje viktig, ikkje bra nok, kviskrar stemma frå det indre Du møter blikk, eit forsiktig HEI Og der blant alle, så skjer det gode, du høyrer HEI frå ein annan kant Nokon høyrde og nokon såg Ikkje usynleg, kviskrar du
Â
Kan du hjelpe meg Eg klarar ikkje meire Klarar ikkje lyfte blikket, finne trua på meg sjølv Kan du hjelpe meg, gi meg trua på det gode Gi meg styrke til å klare desse dager, med motgang og usikkerheit
Sjå lyset skin over mørke fjellet når sola stig opp frå nattesøvn Eit vakkert skimmer, det gylne rosa, kan ikkje beskrivast, så vakkert skue Men du ser det, når dagen gryar og sola vaknar til skyfri himmel Og kjem det skyar, då fargast lyset, med endå fleire vakre nyansar
Sjå lyset skin over mørke fjellet, det dansar nedover bakkane Frå tue til tue, lyset leikar, skyggar kjem og skyggar fèr Eit vakkert skue, heilt inn i nuet, og eg tek det med meg med eit smil om munnen Nesten litt lattermild, så lett var lykka Eit glimt av lyset, det gylne rosa
Du har vorte sterk i ditt indre Du er stolt av deg sjølv Krummar ikkje ryggen så fælt lengre Du føler ikkje utryggheita som ei kappe rundt skuldrane Føler deg trygg, trygg i deg sjølv
Â
slike ord du er trygg du er stolt du er glad du er sjølvstendig du føler deg elska og du elskar tilbake kva kan være betre enn å kjenne på slik ei ro
Â
Du vart vist vegen sjølv om du ikkje ville sjå den Du vart vist tålmod, sjølv om du ikkje ville ha den Så tok du i mot, og kjente ei indre ro,  turte sjå på livet, og du turte å gi slipp
Â
Kva kan være betre enn å seie: eg elskar deg Kva kan være betre enn å seie: eg er glad i deg Kva kan være betre enn å føle gleda sitre Å vite at det er trygt og godt, saman her med deg
Â
Å kjenne dette, stå oppreist også i motvind Kjenne føtene planta godt på bakken Stødig, men allikevel litt vaklande Ikkje misforstå, det er berre balansen For aller fyrste gong kjennast gleda trygg å kvile i Å stole på, er alfa og omega
