når menneske veks innvendig vekst ryggen har vorte rank stoltheit for eigen identitet kampen om tilværelsen har stilna menneske har rodd i land og gått frå båten og inn i nytt liv
det skin stoltheit det skin glede det skin ekte kjærleik det skin kraft
trua på seg sjølv den må finnast ein stad longt der inne, om mennesket finn den gå djupt nok sjølvransaking sjå deg sjølv og akseptere det er då fjellet rasar saman – og det skin vakkert rundt din aura
Du veit kvar du høyrer til Den gode følelsen når du har landa Når du føler du har virra heile livet, og ikkje fått skikkelig fotfeste Rastlausheit og usikkerheit Sjølvfølelse lik null og utryggheit som styrer alt Mistenksamheit og overtolkning øydeleggjer alt på vegen, der du trur du høyrer til
du veit brått kvar du høyrer til, når du møter tålmodigheit og respekt Når du får bruke den tid du treng for å føle tryggheita Sjølvfølelsen har fått vekse og usikkerheita har sege ta, eit lite stykke Du veit brått at du høyrer til, når du kan få være deg sjølv fullt og heilt Då er du heime Heime og kan slå rot
 Kan du hjelpe meg Eg klarar ikkje meire Klarar ikkje lyfte blikket, finne trua på meg sjølv Kan du hjelpe meg, gi meg trua på det gode Gi meg styrke til å klare desse dager, med motgang og usikkerheit
Du har kjent på den, usikkerheita Det som har gjort at du har følt deg så liten Redd for å ikkje å bli likt Redd for… Alltid i forsvar Eller, alltid beredt
Â
Du har kjent på den, følelsen av einsamheita At ingen bryr seg og ingen likar deg Og du lurer på kva du har gjort Kva er det som gjer, at akkurat du kjenner det slik Du veit rett og slett ikkje, ingen svar, berre mange spørsmål
Â
Det kryp langs ryggen og oppover – det usynlege Det som forteljer deg at du ikkje er verdt noko Sjølvtilliten vaglar frå side til side Nedbråten og knust i tusen bitar Så plukkar du opp då, ein etter ein men manglar bitar og manglar svar
Â
Kven har teke dei, kven har knust dei, bitane og svar av lykke Det gjer vondt Tårene renn som stille elvar Du ser opp mot himmelen og ropar stille Hjelp meg no, om du er der oppe
Â
Du tørkar tårene og hevar blikket Ingen ser deg og ingen høyrer Ikkje viktig, ikkje bra nok, kviskrar stemma frå det indre Du møter blikk, eit forsiktig HEI Og der blant alle, så skjer det gode, du høyrer HEI frå ein annan kant Nokon høyrde og nokon såg Ikkje usynleg, kviskrar du
Â
Kan du hjelpe meg Eg klarar ikkje meire Klarar ikkje lyfte blikket, finne trua på meg sjølv Kan du hjelpe meg, gi meg trua på det gode Gi meg styrke til å klare desse dager, med motgang og usikkerheit
Sjå lyset skin over mørke fjellet når sola stig opp frå nattesøvn Eit vakkert skimmer, det gylne rosa, kan ikkje beskrivast, så vakkert skue Men du ser det, når dagen gryar og sola vaknar til skyfri himmel Og kjem det skyar, då fargast lyset, med endå fleire vakre nyansar
Sjå lyset skin over mørke fjellet, det dansar nedover bakkane Frå tue til tue, lyset leikar, skyggar kjem og skyggar fèr Eit vakkert skue, heilt inn i nuet, og eg tek det med meg med eit smil om munnen Nesten litt lattermild, så lett var lykka Eit glimt av lyset, det gylne rosa
Du har vorte sterk i ditt indre Du er stolt av deg sjølv Krummar ikkje ryggen så fælt lengre Du føler ikkje utryggheita som ei kappe rundt skuldrane Føler deg trygg, trygg i deg sjølv
Â
slike ord du er trygg du er stolt du er glad du er sjølvstendig du føler deg elska og du elskar tilbake kva kan være betre enn å kjenne på slik ei ro
Â
Du vart vist vegen sjølv om du ikkje ville sjå den Du vart vist tålmod, sjølv om du ikkje ville ha den Så tok du i mot, og kjente ei indre ro,  turte sjå på livet, og du turte å gi slipp
Â
Kva kan være betre enn å seie: eg elskar deg Kva kan være betre enn å seie: eg er glad i deg Kva kan være betre enn å føle gleda sitre Å vite at det er trygt og godt, saman her med deg
Â
Å kjenne dette, stå oppreist også i motvind Kjenne føtene planta godt på bakken Stødig, men allikevel litt vaklande Ikkje misforstå, det er berre balansen For aller fyrste gong kjennast gleda trygg å kvile i Å stole på, er alfa og omega
Du sit og ser ut mot det åpne Ser mot havet, opp mot stjernene og drøymer deg til andre tider Då du sprang med lette steg, frå stein til stein, i fjørestein Den svale brisen av vind frå sør gjer deg døsig og draumar livnar I solskin såg du den vakre huldra, dansa lett oppe ved hestestein
Â
://: Du veit at dagane kjem og fer Sola kjem opp, månen like sæl Om du er like sæl var dagen alt for fæl Vi tek kvarandres hender og dansar rundt i ring I glede dansar sol og dansar måne Ingen er då like sæl ://:
Â
Du vakna raskt frå den vene draumen, der huldra dansa ved hestestein Den vakre himlen var brått forandra dei mørke skyene hadde dekt det til Verken måne eller stjerner dansa Det var skyene som bydde opp
Â
://: Du veit at dagane kjem og fer Sola kjem opp, månen like sæl Om du er like sæl var dagen alt for fæl Vi tek kvarandres hender og dansar rundt i ring I glede dansar sol og dansar måne Ingen er då like sæl ://:
Â
Om du kan velge, så tek du kvelden, sjølv om dagane er gode som gull Sola byd opp ganske ofte, den dansar rundt deg og gjer deg varm Men det er kveldane ved hestestein, som lokkar styrken i kropp og sjel Å kanskje treffe den vakre huldra, få danse tett inn i måneskin
Â
://: Du veit at dagane kjem og fer Sola kjem opp, månen like sæl Om du er like sæl var dagen alt for fæl Vi tek kvarandres hender og dansar rundt i ring I glede dansar sol og dansar måne Ingen er då like sæl ://:
Â
Â
Mette Josteinsdatter Kvalsvik 14. februar 2024
Â
Min første dikta sang på mange år…. eller det er ikke min første på lang tid – men den første jeg velger å dele. Her delte jeg PINNI`s sang Og flere sanger kan det nok bli 🙂
Ut Ut i naturen Ut å kjenne på vinden som stryk over andletet Kjenne regnet som renn eller piskar imot Ut, og kjenne sola som varmar, og kanskje solstrålane spelar opp til dans Naturen, spelar dei vakraste melodiar Din song Om du lyttar, kanskje høyrer du din song i naturen
Din song er stillheita, om du forstår Stillheita som syng inne i deg Du må smile Stillheita kan då vel ikkje synge? Jau, den kan det, på sin eigen måte Naturens stillheit er ein song i seg sjølv
Â
Så kjem tonane på, ein etter ein, om du vil Vinden, fuglane, havet, vatnet, bekken, elvane Det syder av melodiar ute i naturen Homla som susar og myggen som snik innpå Skvulp Stillheita sin eigen melodi ligg der, om du høyrer godt etter Den gir indre ro og fred, naturens melodi
Av og til sit du berre og vil grine Tårene ligg på kanten, men dei kjem ikkje lengre Følelsar innvendig, ting som berre nesten kjem til overflata Det bølger litt, men fossar ikkje over
Av og til er det slik, at skjoldet du har rundt deg, lagar brister Skjoldet som er styrken din, sprekker opp, og smerte og mattheit sig inn Du forsvarar deg som best du kan For det er akkurat slik, det er ikkje sĂĄ mykje anna som hjelper
Bruke tomheita som sig pĂĄ, og snu den rundt Bremsespora blir djupe, men du klarar det Snuoperasjonen er vellykka og skjoldet tetnar til Styrken er stabilisert til beste evne
Av og til skjer det, og grĂĄten sit laust Men det kjem ikkje ein lyd, ikkje ei tĂĄre Resignasjon Du stĂĄr i det, og stillheita lagar ikkje ein lyd
://: Du ville ikkje tru det, om eg fortalte deg Du ville ikkje forstĂĄ det, om eg sa det Du ville ikkje noko anna enn lytte, riste pĂĄ haude og tenkje ditt Du ville tru eg var gal og fortalte deg eit eventyr Du ville ikkje tru det, det var som ein smale film ://:
Â
Det ligg ei sorg som glimtvis kjem Ei sorg, uforklarlig men ogsĂĄ kjent Eit anna liv, ei anna tid Det var fullt av latter, blanda med tildekt frykt
Om du trur det, spelar vel inga rolle Det sit i nervar i heile kroppen Noko som var og noko som skjedde Ufatteleg kva du gjekk med pĂĄ, og kanskje vil du at du faktisk skal tru det
At det ikkje skulle være slik, visste du vel Men kva var rett og kva var gale Kva var etisk og kva var moralskt Du visste betre men lot det stå til Trakk deg unna når det var som værst
Som i ein film, alt som skjedde Det skulle vore filma ja, gudane veit Du segla i full fart pĂĄ ope hav, stille og vakkert og stormfullt og vondt Men det var din kamp ĂĄ roe ned, sjĂĄ til at alle hadde det bra Bak kulissane, ingen sĂĄg Maskeradeball, glitter og stas
Du høyrde på, for lenge sidan Å åpne opp var som eit sirkus-show Ei historie som i ein film Du sa det ærligt, med store auge, og du tenkte, và r det berre ein fantasi det heile
Kanskje var det fantasi og film Ei skarp novelle frĂĄ Oslo by Der natta skjulte det som skjedde, og ikkje alt hadde tĂĄlt dagens lys Du veit, for du hadde hovedrolla
I psykopatens grep På tåhev Smellen når du minst ventar det Lykka som varar eit stakke sekund, gong etter gong Ein leik som katt og mus…
Når du gløymer deg og senkar skuldrane Du skulle ikkje gjort det, senke skuldrane Å vege ord på gullvekt, og orda ikkje er verdt sin vekt i gull Mistenkeligheita som gjennomsyrar tid Sa du noko gale, usikkerheita og anspentheita
Misforstod han, misforstod du, misforstod dei Utad verdensmeister, på heimebane sykeleg sjalu Og du visste ikkje om det, då du tok steget Du visste ikkje noko, før du var fanga Du visste ikkje noko, før det var for seint
Manipulerande sa nokon, alt for seint du er ikkje verdt noko du klarar deg ikkje sjølv du blir overvåka utan å vite det Då du var nedbroten, tilintetgjort, og ikkje såg din eigen skygge, då kom styrken Styrken du visste du hadde, men som hadde vorte lagt til side, av redsle
Du måtte Og du klarte det I ein psykopats grep, utan å ane det, før det var for seint I sakte film… Angsten gjekk saktare…
