Når kvelden kjem og lukker alle dører og søvnen brer om sitt lette slør
DĂĄ kviler du trygt, og har sluppet taket
Det har stilna, ingen kamp meir skal kjempast
Men det er greit det
Om det ikkje var slik det skulle være akkurat no, så er det greit
Bølgene slår takta i hjarte, og ingen veit meir enn oss kor stor kjærleiken er
Styrken finnes der i lyset og ingen veit meir enn oss kor mykje det lyset betyr
Så når kvelden kjem på nytt og alle dører lukkes, er sløret borte
Det har stilna
Sorgen kan ingen ta ifrå – når dèn blir sitande att i bølga –
taktvis slĂĄr den inn mot land
og minnar om det som har vore
det er greit det også – på ein måte
Eg kan halde rundt deg,
gråte med deg og gi ein trøystande klem
Være der og vise omsorg
Men sorga og smerta klarar eg ikkje ta
Den er ikkje min denne gongen
Det viktigaste er å være nær
Oppmuntre og bry seg
Og det gjer vi og det gjer eg, bryr meg
SĂĄ stĂĄ deg vel i dine kampar
og eg og vi stĂĄr pĂĄ sidelinja og er klar om det er noko
Vi treng alle ein klem av og til for ĂĄ kome styrkande ut av sĂĄ mangt
Mørket legger seg som et teppe rundt deg,
og over deg
Stillhet
Det føles både lunt og kvelende på samme tid
Lunt fordi det flammer i lys rundt mørket
Truende nĂĄr lyset ikke brenner lenger,
og du ikke finner veien
Kvelende fordi det kommer sĂĄ tett innpĂĄ
Det er mørkt på alle kanter og føles trangt
Hvor ĂĄ sette foten
Trygghet –
nĂĄr lyset brenner
Vi stod ute en plass, venninna mi og jeg, under et tre
Skulle ta selfie vet du..
SĂĄ kom det en person forbi og ville ta bilde for oss
Joda, han kunne gjøre det, sa han
Jeg var litt nølende, men ok
Og han fikk mobilen min
Jeg og venninna startet posere
Smilte og lo
Men personen med mobilen min hadde fått besøk av en en annen person
De holdt på med noe…
Da forstod jeg det… svindel!
Jeg løp bort mens jeg så han skannet mobilen min med sin rosa
FĂĄ mobilen min, ropte jeg redd
Han gir meg to plastkort – det er det hele
Den andre personen stĂĄr bare og ser pĂĄ
Fortvilelsen kommer som en bølge
Jeg har blitt lurt, og det er for sent
Jeg stod med de to plastkorta som ikke var mine eiendeler, mellom fingrene,
venninna mi kom bort, også var drømmen vandret videre
Ă…h himmel og hav,
hvordan skal dette gĂĄ
NĂĄr man stĂĄr opp nesten pĂĄ midten av natten
og ikke fĂĄr sove mer,
og øynene føles som tinntallerker – trillende runde og vil ikke lukkes
Trøttheten sitter i, men ikke nok til å sovne igjen
Da står man opp da, og koker den første kaffe
Og blir det ille nok ut pĂĄ formiddagen, ja da fĂĄr det bli en dupp da
Eller ikke
Søvn må man ha, men når den uteblir så uteblir den til de grader også
Det kommer uansett en ny natt….
Er søvn oppskrytt?
Nei, tror ikke det
Det du gjør, gjør du helhjertet
SĂĄ langt det gĂĄr
Fordi du vil og ønsker
Du børster advarslene av skuldrene og går på med kraft og energi
Og det gĂĄr bra, helt til det ikke kjennes ok lenger
Da har du gĂĄtt for langt, igjen
Og du blir sĂĄ lei
Nedtur
Smerten som har blitt skubbet til side vil ha sin plass om du vil eller ei
Den er der uansett – av og til bare litt gjemt
Så titter den frem, ruller seg frem, og farten øker på
Du klarer ikke holde igjen
Kroppen sier sitt
Og du mĂĄ la det skje
Du mĂĄ la den fĂĄ ut det som har blitt satt til side
Den varsler og sier ifra
OgsĂĄ er det for meg og deg og lytte til den
Og av og til vil vi bare kjøre et solo-løp fordi vi vil
Og det mĂĄ betales for
Det er det som er sĂĄ slitsomt
Kommer ikke utenom
Du kan ta av i hvilken rundkjørings-avsats du vil, men veiene møtes igjen og igjen, i innkjøringer og utkjøringer og forbikjøringer og så videre
SĂĄ er man der igjen da
Sakte sakte fart
Bom stille, nesten som trafikk-kork
og flettemønsteret fungerer ikke
Men du vet det, at det kommer en ny dag
Og den gĂĄr du ogsĂĄ helhjertet inn i, pĂĄ en litt annen mĂĄte
Helhjertet i saktere tempo
NĂĄr ein sit,
og ikkje kan noko for at ein fĂĄr med seg ord og setningar frĂĄ ein samtale,
pĂĄ bussen
Ten-ĂĄringstida/ungdomstida
Var det verkeleg slik det var
Dei merkelege samtalane
Fiskinga av bekreftelse heile vegen
Kven sa det og kvifor sa dei det
Eg likar ikkje den, og den sa den ikkje likte meg Skulen tek meg ikkje alvorleg fordi eg ikkje har ei diagnose Du har ei diagnose og blir høyrd Eg blir ikkje høyrd Ingen likar meg Du seier du likar meg, kvifor oppførar du deg slik då Ikkje legg på – då er me ikkje venar lenger Høyrer du Du vågar ikkje legge på
Sjølvkjensla i høgsete eller ikkje…
SjĂĄ meg for den eg er, tenkjer du
Eg drit opp i kva du meinar og tenkjer
Men sĂĄ er du avhengig av det pĂĄ same tid
Bekreftelse og aksept
ForstĂĄ meg dĂĄ
SjĂĄ meg dĂĄ
Høyr meg då
Du høyrer ikkje på meg…
Ikkje ser du meg heller
Anonym
Kvifor ser du pĂĄ meg
Ta til deg blikket
Â
Mette Josteinsdatter Kvalsvik
15. oktober 2023
Â
Noko overhøyrt pĂĄ ein busstur – og anna er tankar iblandaÂ
Det e no passe flaut når du går ut og let att døra
og neste som gĂĄr inn, rynkar pĂĄ nasa
Det stinkar!
Men kva sĂĄ?
Det mĂĄtte gjerast
Eller når du sit der og det smell rakettar rundt deg, og du prøvar ikkje laga nokon lyd
Gjere det i det stille
Skal ikkje snakkast om og ikkje høyrast og i allefall ikkje luktast
Ă…ĂĄĂĄĂĄ det er sĂĄ flaut
Kvifor?!
Trallalla og håpar ingen høyrer meg no
Ă…h nei der small det, splasj!
Det mest naturlege i verda, som ĂĄ sete seg pĂĄ skĂĄla og verte kvitt det som vil ut,
også skal det dyssast ned så fælt
Det stinkar av heile greia….
Takk til tilfeldigheitene
Når eg “berre” skal ut på vaskeromet og hente ein pose til søppelbøtta,
og ein annan pose har falt til gulvet
Hanken har slitna
Det ligg brukt-klede i den posen
Slike eg skal sende frĂĄ meg
Og i den posen ligg det ei olabukse
Oj, men den kan eg vel bruke?
Takk til den slitne hanken som gjorde at posen falt ned,
i det eg kom ut pĂĄ vaskeromet
SĂĄ fekk eg ei bukse til ĂĄ bruke, ei stund til,
og pose til søppelbøtta vart gløymd ei stund
Tilfeldigheitene rår til tider…
Var liksom meininga der, at eg skulle ta tilbake buksa,
og bruke den litt til
SĂĄ fĂĄr vi sjĂĄ om den havnar i posen igjen
Gjenbruk…
