Om du gjorde det, då visste du ikkje om meir Om du verkeleg meinte det, og gjorde det, då var du ikkje meir Då var du slukt av jorda og hadde ikkje innpass meir Ville du det, bli slukt av jorda, allereide då Nei, du ville være her, så lenge det var mogleg Kanskje ikkje for ein kvar pris, men det visste du ikkje før du stod der Det som var nøkkelen, når du stod der; valget Men det var ikkje sikkert du hadde koda til låsen, og kanskje ikkje nøkkelen passa Det var ikkje så enkelt som du skulle ha det til, valget Om du gjorde det, då veit du ikkje om meir, etterpå Etterpå er det for seint
Eit strå vaiar i vinden frå side til side, ganske så flott Nesten så det kitlar litt, der det gyngar Det er lengst av alle, og ragar høgt Pass deg då, ropar dei andre, vi vil også være der oppe som du Men strået høyrer ikkje, det ragar for høgt Ser ned på dei andre og solar seg i glansen Åh så herlig, tenkjer strået og lyftar toppen endå litt høgare
Med eitt kjenner strået eit lite søkk, ei smerte jagar opp mot toppen Ei lita barnestemme ropar fornøgd, sjå på alle stråa eg har samla her Strået er revet opp med rot, og trykt saman med alskens andre lange strå Kva er det som skjer, eg vil stå i vinden, kom og hjelp meg, dokke små
Dei strekkjer hals dei småe stråa, og eit lettans sukk går igjennom mengda Dei slapp visst unna, og får stå i fred, og at strået ropte, var det ingen som høyrde Så veks dei godt dei andre små, med betre plass enn dei hadde før Og det lange strået, om du lurer på, i ein grøftekant ikkje langt i frå
Pannekaker, bacon og sukker En god og lettvint middag som jeg har fått servert siden jeg var liten Nå serverer jeg den selv og har gjort det så lenge jeg kan huske
Det er nesten som om du ikkje vil vedkjenne deg at det er slik det er Tidens tann Den har innhentet igjen Du får rett og slett vondt i hjertet, og vil snu deg bort Dra med vinden, og viske ut linjene Men det går ikke Stå i det, er det du må Og det er så tøft Gråten sitter i halsen og øynene fylles med tårer Vær sterk, sier du til deg selv Vær sterk Du må igjennom det, og på best mulig måte
Hvorfor er det slik Hvorfor hvorfor hvorfor Så kjenner du at du savner pappa Men det hjelper ikke, for han er ikke her Han har reist for mange år siden nå Men du savner Også savner du mamma – hennes styrke gjennom alle år Styrken som nå svinner hen, dag for dag Og du har lyst å brøle som en skadeskutt bjørn Du vil ikke! Du vil ikke miste mamma Men du vet at det skjer, en dag Ikke akkurat nå
Livet har blitt så skjørt, skjørere enn noen gang før Som det tynneste porselen som har slått sprekker over alt Det skal så lite til, porselenet tåler ikke noe lenger Om du kunne gitt fra din styrke, og limt alle sprekker med den sterkeste styrke-lim Gråten sitter på innsiden Ditt livs mamma svinner hen, og det er livets gang på en måte Og det hjelper ikke at du ikke vil
Jepp! Oppover bratta så svetten sprutar…. Neida…. ikkje så galt – men oppover det går – og det er godt for kropp og sjel rett og slett Trene kondis!
Det er litt vind, men ikkje meir enn at det er herlig å gå Sola leikar på himmelen der skyene fyker over Det er meir blått enn kvite og gråe skyer HERLEG!
En dag av gangen er nok om gangen Av og til må det bare bli slik, selv om du vil mer Av og til rekker du mye på en dag, og andre ganger føler du at en dag har rommet et helt år Så har du de dagene du ikke rekker å fylle med noe Men du vet, de blir fylt med “noe” selv om du ikke føler det slik De er fylt av deg og alt du foretar deg, som det å stå opp, spise, gråte, le, ligge på sofaen, lese, stirre i taket….. Dagene fylles, en dag av gangen
Ikke så mye… En trilletur tidlig morgen og det gir litt skritt til telleren om man teller skritt da… Jeg er opptatt av bevegelse – og det har jeg da fått
Kan det være en dame som snurrer rundt så hår og kjole flagrer?
Hva skjera baghera? Nei, det er 4 grader ute og det hagler og regner og snør….om en annen og sola titter frem stadig vekk Fordelen er at det kan gjødsles litt i hagen – så er liksom det gjort mens regnbyene suser rundt her
