Årstidene, av og til går dei i surr,
tenkjer du
Det er vinter når det er vår og sommar når det er haust
Du ser blomstrane som har falt til bakken fordi vinden har vore litt for kraftig siste dagane
Regnet har bløtt jorda så det er gode vekstforhold igjen
Frå tørke til bløyte

Annonsørinnhold

Hoka på salg: Kupp årets modeller til nedsatt pris

Varme solrike dagar har blitt erstatta med haustlig følelse –
og det før sommaren har starta
Blomstrane på plommetreet har krympa inn
Det er allereide den tida igjen, som i fjor og åra før,
då det er like før plomma stikk fram mellom blada på treet
Det er den tida igjen,
og du får ein følelse av at tida rasar av stad
Når plommene er modne, er det haust,
tidlig haust

Du ser ut mot hagen, og på plommetreet og dei andre trea,
og tenkjer disse tonkane
Det er på trea du ser tida,
på ein måte
Gangen i det – frå blada har vokse ut, til blomsteren har spredd ut sine vakre blad,
og til de krymper og blir til små knutar,
starten på plomma
Heile prosessen, trea som spirar, blomstring, innhøsting av fruktene og bladfellinga
Årstidene går ikkje i surr slik,
om du fortstår
Berre når kulden slår til når den ikkje skal,
og du står og ser ut,
der sola leikar mellom skylaga,
for å bestemme seg om dagen blir varm eller kald

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
26. mai 2025

#tankerblirtilord #etdiktomdagen #minedikt