Eit strå vaiar i vinden
frå side til side,
ganske så flott
Nesten så det kitlar litt, der det gyngar
Det er lengst av alle, og ragar høgt
Pass deg då, ropar dei andre, vi vil også være der oppe som du
Men strået høyrer ikkje, det ragar for høgt
Ser ned på dei andre og solar seg i glansen
Åh så herlig, tenkjer strået og lyftar toppen endå litt høgare

Annonsørinnhold

I butikk nå: Sommerens lekreste kjoler

Med eitt kjenner strået eit lite søkk, ei smerte jagar opp mot toppen
Ei lita barnestemme ropar fornøgd, sjå på alle stråa eg har samla her
Strået er revet opp med rot, og trykt saman med alskens andre lange strå
Kva er det som skjer, eg vil stå i vinden, kom og hjelp meg, dokke små

Dei strekkjer hals dei småe stråa,
og eit lettans sukk går igjennom mengda
Dei slapp visst unna,
og får stå i fred,
og at strået ropte, var det ingen som høyrde
Så veks dei godt dei andre små, med betre plass enn dei hadde før
Og det lange strået, om du lurer på,
i ein grøftekant ikkje langt i frå

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
februar 2024

#minedikt #etdiktomdagen #tankerblirtilord