MYSTERIET DEG

 

Av eit lite frø vert du til.
Du formes som ein start i mammas mage.
Ein dag, ja då er du klar, og du kjem ut, til ei heilt ny verden.

Hjelpetrengande til alt, du er.
Eit lite barn av kjærleik her.
I våre armer du ligger trygt og din reise har nå begynt.

Eit lite knøtt som vokser til, lærer fort og stoler blindt.
Ja, stoler blindt på oss som vaksne.
Vi, læremeistere og trygge klippe.

Du ser på oss med forventningsglede.
Alt du lærer, alt du klarar og alt du tek inn gjennom barnesinn.
Ei lita barnehånd i trygge hender.

Eit lite barnesinn, fullt av inntrykk.
Lærer om alt som er rett og galt.
Og tar sjangser i denne verden.

Eit lite mysterie har så blitt vaksent.
Har lært av dei som var vaksne først.
Dei kommer etter med åpne auge, og vi vikar plassen, det er deres tur.

Dei småe mysterier, slik vi ein gong var.
No er dei vaksne og fulle av lærdom.
Så står du der med eit lite knøtt og ser i augene til eit nytt mysterie.

Ei lita hand.
Alt læres på nytt.
Eit lite mysterie skal få del i verden.
Som alle før oss og alle etter oss, som meg og deg, vi er små mysterier.

 

 

 

 

mettekvalsvik
(01.11.16)

 

 

 

 

#minedikt #blogg #dikt #mysterier #lørdag