Alt det vakre som finnes!
Alt det fantastiske som er i vÄr natur!
Studerer du litt rundt deg der du rusler av gÄrde,
eller er du for opptatt med Ä bare gÄ fort fort fort?
Â
Bare der ute i veikanten, hva er det som ligger derâŠ
Noe lite og fargerikt eller noe vissent og uinteressant..
Og kanskje er det ikke sÄ uinteressant nÄr det kommer til stykke..
Â
Og du tar en nĂŠrmere titt
Nesten slik som med oss menneskerâŠ
Om du gÄr litt nÊrmere pÄ, sÄ kan du oppdage spennende og overraskende egenskaper
Â
Men bare om du gir deg tid, og ikke stormer avgÄrde
Tiden er viktig for bÄde naturen og mennesket
Ă gi det en sjanse og tĂžr Ă„ nĂŠrme deg
Ă brĂžyte veg
Spisse albogar og fremad marsj
VÊre der i front og skine⊠eller ikkje
Det spĂžrs kva du har Ă„ gi
Det spĂžrs kva du har Ă„ sei
Ikkje alltid det er like lurt
Ă„ brĂžyte vegen med spisse albogar..
Tanken slo meg i gĂ„r fĂžr eg skulle legge meg⊠Eg veit ikkje om eg vaknar igjenâŠ
Det er slike tankar ein ikkje skal tenke, tenkjer egâŠ
For det kan risikere i at ein ikkje tĂžr lukke augene
Men ein lukkar dei som regel utan Ă„ tenkje slike tankar,
og vaknar neste morgon til ein ny dag
Det fins ingen garantiar for dette
Ingen avtale om at neste dag skal skje
Det berre kjem som ei sjĂžlfĂžlge
Eg tenkjer av og til pÄ mine forfedre
Mi slekt pĂ„ farssida â der farmor dĂžde alt for tidlig
Mi slekt pĂ„ morssida â der mormor âlĂ„nteâ vekk mi mor til si syste
Mine forfedreâŠ
Deira liv og deira gleder og sorger og alt slitet som fulgte med gÄrdsdrift og fiskeri
Deira kvardag utan straum og med ein utedo
Der alt var gjort med menneskelig kraft, nesten
Kampen om tilvĂŠrelsen var eit faktum
Â
Eg tenkjer pÄ dei og skulle ynskje eg kunne site der og hÞyre deira historie
Deira`s tankar og draumar, lyden av stemma..
Og foreldra til mine besteforeldre og deira foreldre der igjen
Slekt i lange rekker
Tilfeldigheitene,
nokon havna her og nokon der, og andre emigrerte til Amerika og forbi
Â
Eg skulle sÄ gjerne
men veit at det ikkje gÄr
Berre minna er tilbake og snart forsvinn dei litt etter litt
Det er for gamalt og det er for lenge sidan
Mykje er jevna med jorda og mykje har ingen dokumentasjon
Eg tenkjer av og til pÄ mine forfedre
pÄ livet og deira reise
Â
SÄ tenkjer eg pÄ dagen, notida og denne generasjon
Mine foreldre og meg og deg
Alt vi har mottatt, kva vi etterlater og forlater
Kva vi har oppnÄdd og kva vi har sagt
Har vi skapt noko eller berre Ăžydelagt
Kva er mÄlet og kva gÄr tapt
Â
I generasjonar etter generasjonar
utviklinga er snart maks?
Kva dei gjorde og kva vi gjer
Kva lĂŠrte dei oss og kva tok vi imot
Og det vi har mottatt og sender vidare
Blir det motteke og vidarefĂžrt
Eller er verdien lik null, slik som nÄla er i hÞystakken
à stÄ i det..
Eg kjenner nokon
og eg har kjent nokon
som stÄr i det og har stÄtt i det
Og kvar styrken kjem frÄ, det veit berre den som stÄr i det
Det er ein styrke ingen trur dei er i besittelse av fÞr dei stÄr der midt i romet..
Ein kan bli sÄ fly forbanna som berre det gÄr Ä bli..
Ja, kva er det med deg?
Du trykkjer carpe diem ned over hodet pÄ alle og ein kvar
Det er sĂ„ enkelt, hĂžyrest det utâŠ.
Berre gripe dagen â gripe sjĂžlve livet â det er her og no som gjelder!
Â
Eg hĂžyrer du seier det â men klarar du det du dĂ„?
Klarar du gripe kvar einaste elendige dag, eller graver du deg ned og orkar ikkje stÄ opp.
NĂ„r du seier at livet er her og no â og vi alle mĂ„ gripe om detâŠ
Gjer du det sjĂžl??
Eg berre lurer eg⊠for eg blir sÄ irritert nÄr dagen har gÄtt og eg ikkje har klart Ä gripe den.
Â
SĂ„ fĂČr bĂ„de den dagen og dei andre dageneâŠ
Men det er monge igjen Ă„ gripe om, ikkje sant?
Ingen garanti?
Nei, det har ingen av oss det, har du ogsĂ„ sagtâŠ
Ingen garanti for noko, what so everâŠ
Og det er sÄ opp til kvar enkelt at det er ikkje til Ä tru
Â
Men eg hÞyrer pÄ deg
Eg hĂžyrer det du seier
OgsÄ fÄr eg vÊre oppgitt og lyn forbanna,
dei dagane eg ikkje klarar leve opp til det Ă„ gripe den dagen,
som sklir mellom fingrane
og aldri kjem tilbake
For eg veit at om eg er heldig, sÄ kjem det fleire dagar
Ikkje sant?!
Det er sÄ rart dette, at nÄr blada faller til bakken og fargene forandres,
innstilles man pÄ at Nà er det hÞst.
Og hÞsten siger pÄ den, men varmen bare fortsetter og fortsetter og fortsetter.
Sommervarme langt inn i hĂžstenâŠ
Eller er det bare at hÞsten egentlig IKKE er her slett ennÄ.
Selv om september synger pÄ siste vers, er kanskje dette siste verset pÄ sommeren istedet.
September bare erter litt, og viser hva den kan.
Sensommer i september, med septemberbad og smÄe utflukter.
September, tidlig hÞst og sen sommer-mÄned.
Gi meg september â du har vĂŠrt sĂ„ behagelig!
Der susa den avgÄrde,
bÄde en-meteren og to-meteren
Avstanden er oppheva
Jubelen sit laust og gleda er sÄ veldig ekte
Tilbake til normalen â til skulebenken og arbeidsplassen..
Men kor har tida vorte av eigentleg, og kva var det vi gjorde fĂžrâŠ
Alt, pĂ„ ei kort periode hadde vorte sĂ„ viktig eller vanskelig i eins kvardagâŠ
OpphevaâŠ
Kva skjer no dÄ?
VĂŠr forsiktig!
Ta ansvar
Desse fargane og denne hausten,
du har sett den fĂžr,
opplevd den fĂžr.
BĂ„de denne hausten og andre haustar,
dei er sĂ„ like pĂ„ sĂ„ mange visâŠ
Trea som slepp blada, og fargane som eksploderar,
du har sett det fĂžrâŠ
Men det er allikevel nytt
Ein ny haust med alt du veit den inneheld
Alt du veit som kjem i dens lei
Du kjenner den, hausten, og enda ein gong kan du overvĂŠre dens vakre kappe
SvĂžpet rundt med fargesprakende og duse farger
Du har sett det fĂžr,
men det er allikevel nytt.
Det er Ă„ra som gĂ„r â der hausten kjem og fer..
Det eine Ă„ret flĂžymar det over av den vakre rognebĂŠra og eit anna Ă„r kan du nesten ikkje sjĂ„ denâŠ
Ă ra⊠haustenâŠ. fargane⊠rognebĂŠraâŠ
Du har sett alt fĂžr, og du minnastâŠ
EndÄ kan du minnast.
NĂ„r ingen saknar deg lenger
Ingen har bruk for deg
I det stille gÄr det seg til
Der kvardagen siglar avstad
og du sit der pÄ utsida og kjem ikkje inn
Andre tek over og du er berre glĂžymd
Ikkje viktig lenger
Kva kjempa du for
Â
Stille
Ikkje pÄ lag lenger
Berre pÄ utsida og ikkje inkludert
Ingen har bruk for deg
og du er brÄtt glÞymd
Var det dÄ verdt det,
alt du gav?
For deg var det viktig
PĂ„ lag og inkludert.
Fellesskap og tilhĂžrigheit
Men ikkje lenger
Â
Stille
SĂ„ rart
OverflĂždig
NĂ„r ingen saknar deg
Ein av mange som brÄtt er usynleg
NĂ„r du ropar fĂ„r du svarâŠ
