En god tur har det blitt – og det kjennes ok ut å ha trent litt
❤️🌼❤️
Så er det straka vegen til begravelse
Det er så rart hvordan livet er nå… vi er liksom neste generasjon plutselig
Har du som er på min alder tenkt på det i det siste?
Jeg har jo mamma ennå, men de rundt på hennes alder, som er de eldste, forsvinner en etter en
Det er trist og vemodig
🌼❤️🌼
Det er rullede tepper og rusk og rask over alt
Å pusse opp bad er ikke bare bare….
Men vi er godt i gang – og det gledes til det er ferdig!
Også denne lille her som dukker opp hvert år, ut av ingenting liksom
I sprekker ved inngangsdøra
Så vakker!
Den lyser plutselig opp i hverdagen, og sier:
“titt tei, her er jeg, med lys og glede”
Når du føler deg som ein sprengt torsk eller hyse
Ja, det er eit uttrykk for ein følelse som du ikkje veit om er korrekt,
då du ikkje har vore korkje sprengt torsk eller sprengt hyse
Men det er noko som heiter det, har du høyrd,
og følelsen er der i allefall
Magen herkjer
Er det hamstring på gong – lagring for dårlegare tide?
Nei so pokker heller om du vil være med på det!
Her må det kraftige saker til!
Berre litt rein mjølk, gjer susen
Ta rennfart om du rekk før det går i ……
Du veit at den kjem, eller, kanskje tenkjer du at den ikkje kjem, for du er så forsiktig
Du er på toppen av ditt beste for tida
Det herkar her og der, men det er så vagt
Alt går sin gang og du hentar deg inn kva tid det skulle være
Mestringsfølelsen, som du takkar for kvar einaste dag, nesten
Litt slik “hengande i eit snøre” utan å vite det,
til snøret ryker og du faller med ein smell
Kva var det som skjedde der
Og fortumla som du er, klarar du ikkje innhente tråen med ein gong
Men du forstår det, og veit kva som gjorde at snøre røyk så inn i hampen, på ein to tre
Strikken var tøya til det ytterste og klarte ikkje belastninga meir
Denne gongen gjekk du for langt i dobbel forstand
Og du veit det og du visste det, men tok sjansen
Du ville og du maktet og du klarte det
Men det kosta en ny nedtur
Turen til Mosvarden kosta det som no er realiteten
Smerta og kvalmen har tatt overhånd
Energien er som blåst
Korleis kunne dette skje
Ja du verden, det skal ikkje mykje til for å forstå det
Innenfra – og advarselen gjaller i øyrene – “ikkje overdriv no då”
Men utenfra er det kanskje ikkje så forståelig
Det går alltid i bølger
Og siste tida har bølgene vore lave og rytmiske – gode
Det er ikkje mykje som skal til for å øydelegge rytma
Alt dette er kunnskap
Og du går rett i baret
Og med eit brak så det synger rundt øyrene
Så takk skal du ha, enno ein gong
Høgre sida er heilt på skeiva… jaja det går seg til
Takk for at du er for ivrig i alt du gjør….
Det er alt eller ingenting liksom…
Litt har det vorte betre på, i nåkre område kanskje
Læretida – roe ned meir – er der… men ikkje nok enno
Overkøyre advarslar – ikkje lytte til kroppen – tenkje at ditte går – ignorerar smerta som ligg og ulmar…
Sånn er det å være kronikar
Eller, sånn KAN det være
Og slik har EG det – og har det akkurat no
Litt slik “knust krabbe” og vàr for støy
Då er det dette med å beskytte seg
Skjerme seg og trå varsomt
Hjelper kanskje lite at badet er i opp-pussingsfase no då…
hehehe alt går!
Ditte også!
Det er snø ute igjen
Det ligger som eit kvitt teppe rundt oss her oppe i Varleite
Dagen har nett starta og eg trur den blir fin
Det blir mykje bråk i huset – ja med badet som skal strippast for flisar og slikt…. så eg tek meg ein tur ut eg då – og nyter stillheita frå naturen
av og til er man bare litt slik like til
av og til ligger tårene ytters på kanten
av og til gir man nesten litt opp
av og til er det bare tungt å puste
av og til kjennes det meste tungt
av og til er det bare ingenting
av og til ligger smilet på lur
av og til sitter latteren veldig løst
av og til ligger du rett ut
av og til roper du høyt
av og til
andre tider er det alt
Jeg drikker dette av og til
Drikker vannet som har stått over natta
Og spiser agurken og sitronen til slutt
Merker at det er vanndrivende
Og forhåpentligvis renser det også – og hjelper på fordøyelsen?
Tro har flyttet fjell før?
Tja…. det er ikke usunt i allefall
Draumen svevar i universet, og du er midt i den
Hendingane skjer på rekke og rad
Langbord i festlig lokale
Jubileum sikkert…selskap i allefall – noko blir feira
Frå rein glamour med venninner og andre, til møkkete føter i eit leigd hus
Personar du alltid har hatt ein relasjon til, kjem sigande inn i bilete
Dei nære og dei meir fjærne
Tilbake i fortida, andlet klare som dagen
Latter, prat og høg musikk, det klirrar i glas
Som om det var akkurat her og no
Det føltes så verkeleg ut, og det var det, i draume
Fint selskap, fine kle, frå skuletid ut frå andlet å døme
Nokon for galant ut døra – skulle til utlandet
Litt kjendis kanskje, med glitter og stas
wow for eit antrekk av svart og gull – ho stod der brått med eit glas som var fullt Ja brått har eg vorte dame med figur, seier ho – og vi skal også til utlandet no
Du må byrja trene, tenkjer du om deg sjølv
Så flagrar dei to ut døra, på veg mot utlandets draumar med gulltopp og svart bekledning
Ser etter dei med langt blikk
Blir stjerner dei, tenkjer du
Står brått med dei svarte føtene utfor huset med stillas rundt
Vanskeleg å finne stien ned bakken i labyrinten
Du er i eit soverom du har overnatta i mong ein gong, som gjest, og smilar
Kjenner deg igjen her ja
Kjente mennesker er innom soverom, gang og kjøken
Det er fullt av mennesker – som det var den gongen også
Du får ein klem, den er viktig, det er frå den gong då, men allikevel inn i dagen i dag
Den varmar – og du kjenner vemodet av eit vennskap som flagrar i vinden
Sakte daler draumen, og det blir uklart
Den nye dagen sig på
