Skuffelsen brenner gjennom heile deg Du klarar ikkje å “ikkje ” la det skje heller Kva det var som gjorde det, ja det veit du Og du trudde på det, heilt til det glapp Då traff skuffelsen som ein pil i hjarte Det sveid så innmari At ein skuffelse kan verte så stor, hadde du ikkje trudd Den må berre sige av i fred og ro Ikkje anna å gjere med det Du skulle ikkje tillatt den å ta plass i fyrste omgang Men du tillot den å ta heile deg Gjennomsyra inn til beine, av rein og skjær skuffelse, men tårene rant ikkje Du ville ikkje gråte
Mandag Toget går 11.35 og første avtale er ved tigeren klokka 12.00 Datteren til C skal få genseren hun ønsket seg for en tid tilbake Hjemmestrikket og forhåpentligvis passer den!
Planer er til for å endres…. og i dag blei det litt endringer
Møter Maria i byporten på Delicia og tar en kopp Chai og hun tar en te 🙂
Toget tilbake til Ljan, rusler ned til “KATTEN” og rusler over svaberga der. Katten er populær om sommeren
Katten Oliver liker ikke “fremmede” og da jeg trodde vi holdt på å bli “venner”, nei da stakk han 😀 Katter er sære dyr!
Ingen varsellamper Men jo, kanskje en liten flamme av rødt Bare ikke mye Så er du der igjen Smertene jager, og vil rive deg i småbiter Det du hadde kontroll på så lenge, falt som et korthus Puff… nede for telling Igjen Smertene jager og drar deg ned Og det helt fordømte fortvilte er; øk dosen Smertene var frekke nok å ta mer plass enn de skulle Slike dager er som i en døs Det er så pass lenge siden at du har glemt litt akkurat DEN smerten Den gnagende, påtrengende og nedbrytende nervesmerten Lammer deg totalt, ja det er det som er følelsen Øk dosen Så roer det seg sakte men sikkert inn i en dvalelignende kokong Til den klekkes på nytt og på nytt og på nytt….
Mette Josteinsdatter Kvalsvik 19. januar 2025
#tankerblirtilord #etdiktomdagen #minedikt
🌹❤️🌹
En kronikers hverdag – kan det være Når smerter kommer og går, som et lokomotiv i fart, eller med et maskineri som til stadighet trenger tilsyn og overhaling Skinnet kan bedra, som bloggeren Frodith skriver om i et innlegg Om man skinner på utsiden så er det ikke alltid man skinner på innsiden Overflatebehandling, ta på en maske, gjøre dagen blid selv hvor trist den egentlig er – ikke alltid, men noen ganger Det kan være slitsomt bare det Det kan være en kronikers hverdag, men absolutt ikke alle kronikere sin. Det er så individuelt Smerte er individuelt og det som hjelper mot smerten eller plagen/plagene, er også individuelt.
Jeg måtte bare spørre henne om hun var den jeg trodde, da jeg så henne komme på toget, og gjenkjente henne på måten hun kler seg, og det var hun😃 Morsomt å treffe mennesker man bare har sett på bilder, og lest om, I virkeligheten. Det kom nok litt bardust på henne, da jeg gikk bort til henne, på toget, og spurte om hun het Kaja… Og jeg blei så glad da det viste seg å stemme – men vi fikk ikke snakket noe mer enn det.
Anyway…..
Majorstua
Sanna og Robert bestilte denne desserten- jeg orket ikke mer mat 😄 Mmmm mangochicken og ris pluss nan var nok for min del 🤩
Når varmegradane kjem susande og det er sol frå klar blå himmel, då er det berre å gi jernet Kva gjere fyrst eller sist… Våronna! Klippe greiner, rydde og styre på
Det var dagen sin det Og heile 16 varme kan vi sjå tilbake på denne dagen
Ikkje feil å nyte litt mat og en kopp kaffe, på terrassen i varmen
Lag deg ein flotters fin laurdag vidare, der du er!
Til tider er det så mykje som skjer at du ikkje veit kva veg du skal snu hodet Det tek nesten pusten frå deg, men du står i det Det er slike dagar som er gull verdt også Der du ikkje velger vekk noko, men står løpet ut Fordi du veit at dagen, og dagen etter der også, kan du ta det heilt med ro Av og til, så er det slik, at ting skjer, og du vil være med på det meste, sjølv om du veit at akkurat det klarar du ikkje, men du prøvar
Du klarar meir enn forventa, fordi du akkurat då klarar stå i det Dagen din er god Sjølv om det kostar, er vilja sterk Så kan du tenkje: klarar du det så klarar du vel det også Vit at det kostar Applauder meistringa Meir er det ikkje med det Gjensidig respekt og at ingen dag er lik
Det du kunne før, har blitt porsjonert ned Ein dag kan du det og ein annan dag kan du noko anna Andre dagar kan du ikkje anna enn å samle krefter Det du kunne gjere på EIN dag før, har vorte oppdelte framtidige prosjekt-planar Men det er godt det også, å ha planane Ha draumane klare Og når ein dag er å brenne bål, eller å ta ein kaffe/te og gode praten, er det meir enn nok akkurat dèn dagen
Du vil alltid gape over for mykje Så kjem den dagen du ikkje klarar gape høgt nok Etter dagar og år, erfaringar, opp og nedturar – så veit du korleis å handtere det store gapet Det fell meir naturlig å sortere ut Det fell meir naturlig å takke nei Det fell meir naturlig å vurdere Det fell meir naturlig å akseptere Det fell meir naturlig å seie at akkurat det klarar du ikkje lenger Du tilpassar deg, kvar einaste dag
Mette Josteinsdatter Kvalsvik 15. januar 2025
Inspirert ut fra innlegg bloggeren Friluftstheidi hadde for tid tilbake Diktet var i startfasa – også las eg innlegget til Friluftsheidi – og vi var inne på det same – og då blei det som det blei her
