Du såg berre ryggen,
fekk ikkje sei det du hadde tenkt,
då du vart hindra,
i siste augneblink
Skulle så gjerne sagt noko
Så kjem draumen,
og du er i den
Venskapet er der, flytande
Så kjem sorga for det som vart tapt
Kvifor – er det staheit?
Ikkje som du kan setje fingeren på
Men saknet gjer at tårene renn
Du vaknar med tårer
Dette vennskapet som betydde så mykje
Det betyr mykje enno
Og det er så sårt
Det var så spesielt
Skulle så gjerne rukke tak i deg,
gitt den klemmen
Men fekk berre ryggen
Då får du ein klem ein annan gong
Du veit…

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
29. mars 2024

#tankerblirtilord #minedikt #etdiktomdagen