Det er som svartens altså…
Du tenker det der du går med krum rygg mot sørvesten som piskar i andletet så det gjer låkt
Det gjer så låkt at du eigentleg vil avslutte turen her og no
men må gå for å kome heim
Inn døra og irritasjonen fortset – du får ikkje av den våte regnjakka i rett rekkefølge
Det balar på seg – alt er vått og hunden står og ventar
Berre ho ikkje ristar pelsen før du har teke handduken ei runde..
Og der rista pelsen til alla kantar
Av med regnbukse og støvlar – finne handduken og ta eit grafs uansett

Annonsørinnhold

Vårens fineste jakker

Det er noko med det å gå krumrygga mot piskande regn
I allefall av og til
Sjølv om du er den som seier at “vær ingen hindring”  – er nåkre dagar meir slitsame enn andre
Og då hjelper det ikkje uansett positivitet? – for dagen er tung frå før
Du tenkjer du må kjøpe nye regnkle for kjenner at er våt gjennom buksa, bak
Men du er ikkje våt – og treng ikkje kjøpe ny regnbukse – heldigvis.
Når motbakkane verte i tyngste laget så er det om å gjere å gjere dei hakket vassare
Så er det godt å kome inn døra heime, riste av seg dei våte kleda som har holdt deg tørr på heile turen – og være fornøgd.
Hund og menneske har gått enda ein tur ute i vår natur – og begge var nok einige om at regnet var hakket låkare i dag enn andre dagar.

Mette Josteinsdatter Kvalsvik

(ordet “låk” er det same som “vond”)    🙂

#piskanderegn #tankerblirtilord #minedikt #etdiktomdagen #vond #låk #hundgmenneske #krumrygga