Der og då ser du ikkje lenger enn deg sjølv
Orkar ikkje
Kva er vitsen, livet, dagane, timane….
Så tungt
Lyset er nesten borte,
du mista det i den beste livsgnisten
Mørket har senka seg

Så høyrer du stemmer og byrjar så vidt lytte
I fyrstninga ser du ikkje poenget,
ingenting kjem til å endre seg
Mørket ligg over framtida
og det er endelaus fortvilelse
Men stemmene gir seg ikkje,
og ein dag vaknar du,
og kjenner på forandring
Eit ørlite lysglimt har teke plass
Brått ser du dagen for det den er,
ny og ubrukt

Moglegheitene er der fortsatt,
og det tok si tid, men no vil du
Fram i lyset
Sjølv om sorgen sit der,
og tårene kjem lett,
har ein ny følelse satt seg i kroppen
Hjarte og sinn er rolig
Lyset skin klarare og klarare,
og til slutt åpna du heilt opp
Latteren har enno ein gong funne vegen til augene,
og smilet kjem utan anstrengelse
Du er klar for ein ny vår

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
26. februar 2025

#tankerblirtilord #minedikt #etdiktomdagen