følelsen av å ikkje bety noko for nokon
tonkane går så på vidvegar at du har ført deg sjølv til kanten av stupet
du står der og er heilt tom
nesten heilt tom
berre ein liten varsellampe lyser i det fjerne
eit skritt til, og du får fred
eit skritt til
du rygger bakover
kvifor slit du slik
kvifor
tonkane virrar og gråten har teke tak
det er godt, tenkjer du, at gråten har teke tak
då er du på veg
tilbake til verdiskapinga

sjå på deg sjølv med betre auge
tru på deg sjølv enda ein gong
du veit at nokon betyr mykje
og du betyr mykje for nokon
kanten av stupet er langt der framme
tonkane er på rett kjøl
sakte men sikkert har du snudd på negative tonkar og følelsar
det sit i deg, og du veit du må kjempe
din kamp som ingen ser
“korleis har du det”
jau det går heilt fint her
“med deg då”
usynleg
ingen ser noko bak smilet

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
oktober 2025

#tankerblirtilord #etdiktomdagen #minedikt