No har eg tid
Når eg tenkjer på det no, så skulle eg brukt meir av mi tid, på deg
Eg visste ikkje om så mykje då, i barndom og ungdomstid
At tida ho flyge og forsvinn ofte brått
Og dei ein har nært ikkje varar for evig
Det er slikt ein kanskje ikkje fokuserar på,  berre ganske flyktig
Dei kjem og fer, det har dei alltid gjort

Menneska på jorda – generasjon for generasjon
Eg føler eg er midt i det, født inn i moglegheiter for alt
Du var der på sidelinja – hadde gjort ditt – du var sliten
Eg som var ung og uviten – du som var vaksen og i mine auge gamal
Kva hadde vi til felles
Jau; familie og nære band
Eg skulle brukt meir tid hjå deg – lært deg å kjenne
Gitt deg tusen klemmar og fått tusen tilbake
Hadde visst kven du var – ikkje berre at du var
Hadde liksom ikkje tid når tenåra kom
Det var så mykje å rekke
Var så mykje anna å sjå
Var så mykje anna som krevde sitt
Heilt til du ikkje var meir
Så for du også

Familie som minka
Og eg stod der og vinka
Hadde ikkje komt nærmare
Hadde ikkje teke meg tid
Mi tid var andre prioriteringar
Og i dag sit dei der, tankane
I dag sit det der, saknet
For du var der for alle
Du var der for meg
Eg berre såg det ikkje
Var for opptatt og vekse til
Du var aldri anonym på nokon måte
Respekta hadde du
Det var ei anna tid
Og vi kom med den nye
Når eg tenkjer på det no, skulle eg brukt meir av mi tid på deg
Bli kjent på den hjartegode måten dei blir kjent på i dag
So annaleis i dagens samfunn
Det skulle ikkje være slik den gongen

Tenk om eg hadde mine besteforeldre her i dag
Eg hadde hatt seks av dei eg, for eg var så heldig
Ikkje mange som kunne seie det, at dei hadde seks besteforeldre,
sjølv om ikkje det gjekk heilt matematisk opp når ein rekna på det
Eg skulle bruke meir av mi tid hjå dei
Og gi dei ein klem kvar gong eg besøkte dei
Vi hadde hatt så mykje å snakke om
Så mykje å fortelje kvarandre
Så mykje å lære

Eg skulle ynskje dokke var her no, no når eg er vaksen
Eg saknar mine besteforeldre
Petter og Aslaug
Gunnar og Olivia
Jacoba og Johannes
Eg skulle så gjerne hatt dokke her
Saknar dokke, og minna er gode – eg er stolt og kan smile frå hjarte

Mette Josteinsdatter Kvalsvik

Johannes

Jacoba Sofie

Olivia

Gunnar

Petter og Aslaug

#tankerblirtilord #minedikt #etdiktomdagen