Du står ved porten og ropar navnet

Annonsørinnhold

Lag mat ute- her er utstyret du trenger

Høyrer du meg, ropar du ut i mørkret

Saknet er eit stort åpe sår, og du klarar mestå ikkje stå oppreist

Orkar ikkje tanken på tomheita etter deg

Orkar det ikkje, men må berre klare det

Snur ryggen til mørkret og byrjar på heimvegen

Brått kjenner du noko på skuldra, som om nokon tek bort i deg

Snur deg, men du er åleine

Eit vindpust stryk over kinnet, og du føler ei nærheit, noko kjent

Så høyrde du meg likevel då

Mette Josteinsdatter Kvalsvik

29. Desember 2023

#minedikt #tankerblirtilord #etdiktomdagen