Så er den her igjen, ny dag og nye muligheiter Same ka dag det er, så er muligheitene der Det som ikkje er det same, er at det er ubrukt Eller, det er det kvar dag, ubrukt Og då er det det same då, kvar dag Ubrukt og uoppdaga Uansett kor vi sliter med å kome oss opp i dagen, eller spretter opp og er klare Muligheitenes verden ligger framom oss dag inn og dag ut Uansett ka du seier, så er det ikkje ein dag som er lik Følelsen er alltid bittelitt annaleis
Frå ein til hundre og frå hundre til ein Hundre tal, og kva skjuler seg bak Eit navn og ein person, ei liste, du er rangert Kor mange klikk du får, kor mange lesara du har Er det navnet som tel, er det bildet som sel, eller er det ei prangande overskrift
Kva skjuler seg bak, kvart eit navn er salgbart Eit klikk, og du er inne, kva er det å finne, og kva vil denne personen også vinne Kva selger den, kva fortel den, kva er historia, kva er poenget Av nysgjerrigheit så klikkast det inn Frå hundre og ned til ein, og frå ein og opp til hundre
Ei longe liste, monge tal Og desse tala skjuler mykje, og navna kanskje endå meir Berre eit klikk er du unna å kome inn til det private Frå ein til hundre eller motsatt søk Det er då du kjem på besøk
Det er så mykje du legg merke til Sansane er på tå hev heile tida Når du sit og nyt ein kaffe, du lyttar og observerar Når du går dine turar, korte eller lengre Alltid noko å oppdage Når du står i kø, ventar på noko eller nokon, er det noko å legge merke til Sansane er på, og evnen til å motta er over snittet høg Ting du kanskje ikkje skulle sett eller høyrt, sett eller lagt merke til Sansane, på høg-gir, og jobbar utan at du tenkjer over det
Å ta innover seg slike inntrykk, er ikkje alltid like positivt Men det å åpne eller være åpen, være mottakelig, er ei gave Eller ikkje rett ei gave, kanskje ei belastning like så Det meste lagrast og sorterast, og mykje kvernar i systemet Å være “pålogga” heile tida, og legge merke til alt som skjer, kan være vèl så slitsamt som det er morosamt Desse sansane har du sansen for, trur du
Mette Josteinsdatter Kvalsvik februar 2024
#tankerblirtilord #minedikt #etdiktomdagen
Syn, hørsel, lukt, smak og følesans regnes som våre fem sanser. Uten sansene ville ikke nervesystemet ha vært i stand til å styre kroppen og kroppsfunksjonene, og ingen informasjon ville blitt lagret i hukommelsen. tekst kopiert frå google
kjærleiken er så stor og den kom slik brått igjen utan forvarsel stoltheita over dei to som står på eigne føter dine hjartesteinar som du elskar over alt på jord over alt
og sjølv om dei ikkje er dine lengre slik i daglig liv så er dei det uansett og for alltid dine to hjartesteinar vaksne no, og eigne liv men det spelar inga rolle kjærleiken aukar berre stoltheita brer rundt seg
men prøvar la det gå stille for seg skryt ikkje uhemma snakkar ikkje over deg berre stille stille i ditt hus der kan stoltheita bre rundt seg og hjartesteinane spring med barneføter i minna
staute flotte sterke som dei er i dag to hjarte og ei stor kjærleik det er så stort ikkje for stort, men på nippet og du elskar dei over alt på jord
Du føler det meste går i mot Det buttar frå alle kantar Og du seier ifrå Du vil gjere noko med det, men blir oversett Ingen høyrer, og alle berre jattar med Eller gjer dei det, eller ser dei ned på deg Motgangen er ikkje stor, men stor nok til at den følast Og det er ikkje godt på nokon måte Det gnagar
Kvifor står i stampe, og kjem ingen veg Rosene kan være så raude som dei berre vil, men falskheita syder igjennom og svir dei vakre blada Eit etter eit fell dei, blada, og du ser kva som er problemet Det går å gjere noko med det Om det så er å starte med deg sjølv, og ta steget ut i det ukjente På nytt, igjen, Du har løyst så mykje frå før av, at dette går nok dette og, tenkjer du
Du er sterk i deg sjølv, i stillheita du fører med deg Ikkje alle treng å være høglydte Ikkje alle har den eigenskapen av hardheit, ikkje du, eller kanskje har du det Roseblada raudna brått, ikkje alle var svidde eller uttørka Ein ny start, eit nytt kapittel, og du midt i det, som ein vakker nyutsprungen rose-bukett
Tirsdag – kjedelige tirsdagen – du syntes det den gongen, for lenge sidan Tirsdagen, som kom etter mandagen og helga… Tirsdag, og det er så lenge igjen til neste helg Åh kjedelige tirsdagen!
Tirsdagen, der det var fjernsynsteater, med drama, spelt av to mennesker rundt eit kjøkenbord – kanskje var det skilsmisse dei krangla om, og dei gråt voldsomt Tirsdagen, det var liksom berre ein slik usynleg dag som gikk sin veg inn i onsdagen – midtveke-dagen som gjorde at det snart vart fredag og helg!
Tirsdag i dag er ein ok dag det Tirsdagar er også kor-øvingsdagar Er det noko ellers spesielt ved tirsdagen då? Det er fortsatt starten på veka, og det er lenge til helg
Den er ikkje så dum denne tirsdagen Kan brukast til så forskjellig Det er liksom ein; “der det kan skje alt mulig-tirsdag” Eller er den litt anonym og i svart kvitt blitt, litt hengande etter blåmandagen Tirsdagen er spranget inn i resten av veka det vel
Kvardagslykka – kvar finn ein den Kan ein få kjøpe den eller låne den, eller har ein den rett og slett utan å vite det Også er det dei som har den heile tida Men om vi leitar godt nok – då finn vi den vel? Kvardagslykka er over alt? Kvar som helst? Kvardagslykka i alt og ingenting I det uventa og det venta
Mette Josteinsdatter Kvalsvik 21. februar 2024
Dette diktet vart til ut ifrå innlegget tankespinn frå same dato
eg lyttar til ditt indre høyrer stemma di ikring meg suset jagar gjennom vinden bruset slår inn med havets kraft eg lyttar til deg og kjenner ro og i mitt indre får eg sjelefred du vakre moderjord så sterk og svak
tenk eg svevar i evig tid på denne vakre lille kule eg dinglar lett og eg slår ei trille gynger med i virvelvinden til eg ein dag mistar grepet og høyrer songen så svakt så svakt moderjord eg fall av er det du som lyttar no
://: kvar er du om eit år kvar er du om fem år kvar er du om ti år kvar er du kvar kan du tenkje deg at du er då kvar… kan ikkje tenkje meir enn dagen kan ikkje tenkje meir enn timar kan ikkje tenkje meir enn her og no kan ikkje…..://:
framtida er der, nærmare dag for dag ein dag om gongen ein time om gongen ei veke kvar er du då, om ei veke kanskje på same plass veit ikkje sikkert men ikkje mykje er forandra her og no er det som er viktig noko anna er ikkje av stor betydning
nåkre dagar fram, og alt er forandra kvar å gå til – kvar å søke ly kvar er du då, om tid og stunde det er ikkje godt å seie vi er kanskje såre og leie kvar å gå til og kvar å søke ly ingen stadar og inga tid å miste
å være kort i talen knapp i svar være utålmodig få tilbakemelding på det bli fornærma ta det til deg og ta det til ettertanke kanskje rette på det skjerpe deg i væremåten ikke være så hard lytte mer og vise interesse med andres innspill kan det blir bedre ved å ta imot råd og tips uten å bli såret uten å miste ansikt uten å miste deg selv det er fint det kanskje at noen kommenterer deg og din væremåte og kanskje ikke blir det for nært og for sårt personligheten får en smell eller du bare tenker inne i deg; dette må du ta til deg og skjerpe deg det kan skje
LIVET ER HER OG NÅ 
