kva er det eigentleg du har når det liksom renn over eller ikkje renn over og du tvilar på deg sjølv kva har vorte sagt kva var det no igjen var det dèt eller det eller det kva er hovedproblemet kva er størst og minst kva ligg så midt i kva skal leggast vekt på kva skal skvisast litt ut i sida eller ikkje det blir skeivheit då så kva er det det eller det var det det som vart sagt hugsar ikkje er det så viktig da jau det er då det må då vite kva som feilar for noko er det vel det er visst det noko greit når det er skrevet i stein i allefall på papiret då er det svart på kvitt då og det er ikkje svart kvitt eller ein av delane det er
fingrane flagrar over bokstavane og orda blir til det herkjar her og der ein bokstav har hengt seg opp ein annan virkar ikkje heilt og der vart det dobbelt sĂĄ mange av same bokstav tastaturet har gjort jobben sin maskina like sĂĄ det gĂĄr sakte i svingane saktare og saktare nĂĄr tek den sitt siste tast skal tru har ikkje lyst ĂĄ skifte ut kvalitet har det vore men det er ei tid for alt ogsĂĄ for ein laptop
tanker de flyter verdifull – ikke verdifull hvem liker hvem og hva liker vi vi liker så forskjellig alt og ingenting og vi tør å stå for det, nesten vi er forsiktige tråkker varligt for ikke å snuble vil ikke snuble meninger og ikke meninger si hva du mener da ikke si det det blir bare styr styr hvem styrer vi aksepterer det også trår DE feil, mener vi store steg i feil retning hjelp men vi blir jo ikke hørt hør på oss hva er rett og hva er galt tilnærmet lik “hva skjera Baghera” “ingenting Tingeling” “Doffen har dava”
Ein ny dag har starta Kroppen skriker i alle endar Tonkane tenkjer seige tonkar, lik ein “seigmann” strekt til det uendelege La dagen sige på, sakte men sikkert Gi beskjed innover, til kroppens krikar og krokar, at no er dagen her, det er morgon Ver med på turen Ny dag – nye moglegheiter Ver med enda ein dag, så kan kvilda kome på nytt, til kvelden Kroppen senkjer garden litt, og blir med Samarbeid er så viktig, og, tankens kraft kan gjere underverk Spesielt når den er positivt lada
Kven skal du tru på Kven skal du lytte til Stole på ordet Stole på skrifta Kven seier sanninga Den som ropar høgast Den som kviskrar det er fali det
“like barn leker best” men det kan “ulike” barn også… bare de får lov til det og går det ikke ja, da har man funnet ut akkurat det da at det ikke går da lar man det være da søker man ikke “ulikt” lenger men holder seg til “like” er ikke det det beste da du tenker det at det er det beste men av og til kan det være fantastisk med ulike like
dårlige erfaringar det sit i kroppen dårlige opplevingar det festar seg som lim alt vondt set seg, som puslebitar, hulter til bulter sorteringa kan være god eller dårleg nåkre puslebitar dukkar ikkje opp eller passar ikkje inn fortrengte inn i eit mørkt hjørne
ein dag kjem dei sigande fram heilt uventa det var tid for det du var brĂĄtt sterk nok til ĂĄ handsame dei brikkane som fell frĂĄ dei er tilbake og lagar rot i systemet indre brĂĄk som ikkje har vore takla dĂĄ det gjorde for vondt vart fortrengt smerta er sĂĄ sĂĄr det er mesta som det ikkje er ĂĄ makte og ĂĄ takle
Â
men lime løsnar det slår sprekkar og puslebitar som har mangla, sig på sårt i kantane og ikkje enkle å plassere men sprekkane gjer sitt til at ting fell på plass mørket har letna det er lys der det ein gong berre var mørkre
Tid Hvor er den, tiden, og hvor blir den av Hva gjør vi med tiden Har du tid nok Har jeg tid nok Har vi tid nok Jeg har MYE tid å ta av som jeg ikke vet hvor blir av – men den er der – og jeg trenger den for å holde meg flytende – i tiden
Åh, i dag må du kjempe litt, kjenner du Tonkane flagrar hit og dit, mot det tunge Tunge tankar du ikkje vil ha Tankar du ikkje vil være deg ved Åh det er så slitsamt Når kroppen ropar varsko Forbered deg no – no fell korthuset Det vaglar og vaglar og vaglar og…. Du held pusten, men det rasar ikkje saman Det svaiar frå eine sida til den andre… Det står
Tonkane sildrar i tynne straumar Tonkane du kjenner så alt for godt, kom som ein orkan og slo deg nesten i bakken, men du henta deg inn Den ikkje daglege kampen, men ikkje longt i fra heller Den evige kampen Kampen om å stå oppreist på begge føtene, ganske så godt plassert på bakken Haude opp og føtene ned og tonkane som renn av Du står han av enno ein gong
Tankekjør og forventninger Hva du tror de rundt deg tenker og tror Og hva de egentlig tenker og tror Hva du selv tenker og tror Og hva du lager til av; tenker og tror Alt bunner ut i deg selv
Å stå i det med hevet hode Men hva er det du står i Hva er greia her Forstår ikke du det, hvordan skal andre forstå det Trenger de å forstå Det er DU som skal forstå
Å gjøre deg bedre enn du er Gi fra øverste hylle, og midt ned i rekken er det tomt Du gir ikke med forsiktighet, og du gir med begge hender Fordi det forventes Hvem egentlig, forventer
Du og dine tanker Tankens makt Og du vil gjøre alle fornøyde Du selv kommer til sist Det er da du ikke makter mer Hvor når skal DU komme først Det er skummelt det, egentenkning
Men det trengs, egentenkning Det ĂĄ ta vare pĂĄ deg selv slik at du virkelig kan ta vare pĂĄ andre Hvem tar vare pĂĄ hvem Hva feiler, hva og hvor mye elendighet Ingen trenger vite mye, bare litt Ta vare pĂĄ hverandre, ikke ensidig ForstĂĄelse
Åpne opp med nøkkelen av forståelse Når du har åpnet opp der, har du nøkkelen til aksept Den nøkkelen er hakket vanskeligere enn forståing Men den viktigste Andre trenger ikke akspetere, DU trenger Hva andre tenker og tror er ikke så nøye lenger Du har nøkkelen
