Tidspunktet for solens retningsskift faller i år 2023 er 22. desember klokken 04.27 Da er det offisielt vintersolverv
Så nå har sola snudd – og det har lavet ned med snø
Lyset
Kjære, alt ditt som du viser meg no – så utenkt som mangt av det er – kan det vel hende eg ikkje forstod om du ikkje var meg så kjær.
Eg stansa vel uviss, utan svar, som framfor eit ukjent land, om ikkje min kjærleik til deg var for meg som ei lykt i mi hand.
Den lyser meg fram, så eg kan gå inn og gjere meg kjend i kvar krok. Det er ikkje sant at kjærleik gjer blind. Kjærleik gjer klok.
Halldis Moren Vesaas
~¨~¨~
Og, det er dagen før dagen før dagen!
Det er denne dagen, før dagen før dagen, at vi har pyntet juletreet, men nå gjorde vi det for et par dager siden, fordi vi måtte sjekke om plasttreet tålte et år til La gå… det holder disse dagene også Neste jul blir det nytt plast-tre – bare så det er sagt
Kaldt i kveldinga- og snømann nummer to er klar
Koselig
Lag dere en fin dagen før dagen før dagen, fredagskveld
Forberedelser mot jul, er i gang Og her kjem ei historie, frå nokon til nokon, den andre eller dei andre Vær med om du vil, inn i adventstida, og sjå kva som skjer, frå dag til dag!
********** 1 Eg er ikkje her, ropar eg Kvar er du då, spør den andre tilbake Eg har gøymt meg, svarer eg Men eg ser deg, seier den andre Ikkje sjå på meg då, seier eg Eg er usynleg Åhja, er du usynleg ja…. Då ser eg deg ikkje
2 Ein kan no late som, seier den andre At ein ikkje ser Ja, det kan man, men eg ER usynleg Ser du ikkje at du IKKJE ser meg då? Den andre høyrer at stemma vibrerar Er du lei deg for noko, spør den andre
4 Kvifor spør du om det, svarer eg Kvifor trur du eg er lei meg Fordi eg høyrer det på stemma di, svarer den andre På stemma mi? Kva er gale med den då? Eg snakkar no heilt vanleg, svarer eg Nei, stemma di vibrerar på ein måte som gjer at eg trur du er lei deg
5
Ikkje ser du meg og ikkje skal du høyre meg, seier eg Høyrer du?! Ja, eg høyrer, svarar den andre med bøygd hovud Litt såra for å ikkje kome igjennom
Eg sit inne i eit hjørne og synes synd på meg sjølv Tenkjer at ingen, absolutt ingen, bryr seg Skapdøra er lukka, men eg høyrer stega til og frå Vil du ikkje kome ut no?
6 Den andre spør så vent Kom ut no då, du har vore her lenge nok Vi er ikkje sinte på deg Det var ikkje din feil Eg ser mot døra, og høyrer den andre går
7
Den andre veit ikkje kor lei meg eg vart Det var ikkje meininga å knuse den fine tallerken Men eg vart så sint i augneblinken Og då skjedde det, eg kasta tallerken i golvet
8
Så sprang eg det eg kunne opp trappene og inn i skapet for å gøyme meg Tenkje seg til å knuse en så fin tallerk Svart med gullkant på Og det var berre eg som fekk bruke den ved bordet
9
Sinnet og leid-heita byrjar sige av Kor lenge skal eg sitje her i skapet, tenkjer eg Skal eg gå ned igjen Nei, dei vil berre sjå rart på meg Den andre og dei andre
11 Sakte meg sikkert åpnar skapdøra seg Eg har site der lenge nok Høyrer dei er nede, den andre og dei andre Eg akar på rompa ned loftstrappa og går inn som om ingenting har hendt Skråe blikk men heilt stille
12
Så er alt som før Heilt til det smell neste gong Og raseriet spring opp loftstrappa og smell med døra Det klirrar i tallerkar og vibrerar i lyspærer Som om det var eit jordskjelv
13
Skapet er som ei tenkjeboks Sitje litt trangt med lukka dør Furteboks, tenkjeboks, og litt slik «til pass åt deg-boks» Berre nokon vil ta seg bryet med å leite Om ein ikkje blir etterlyst, ja då er det liten vits i
14 Og om ikkje tenkjeboksa hjelper Ja då er det berre å vri om nøkkelen til soveromet Då blir det aktivitet opp loftstrappa Vitsen er å setje nøkkelen i rette vridninga så dei andre ikkje klarar å lirke den ut Utspekulert kanskje, men heilt nødvendig
15 Då sit eg og frydar meg på innsida Ja, eigentleg er det vel fordi eg får ei bekrefting på at dei andre bryr seg? At eg er betydningsfull Heilt til dei gir opp og eg høyrer skritta ned trappa og døra til kjøkenet lukkar seg Då er det eg som må gjere noko Og overgivelse er nøkkelen som åpnar døra Litt slukørt – men det går an å seie unnskyld frå både den eine og dei andre, og for meg
16 Oppmerksamheitstrengande Var eg det Ja kanskje Eg ville ha vilja mi i allefall Ville bestemme Det var vel ein av grunnane til at ein onkel av meg kalte meg «lisje-mamma»
18 Veslevoksen som eg var hadde ikkje dei vaksne peiling Dei var rett domme i følge mine tonkar Og eg satte både den eine og dei andre på prøver støtt og stadig Og fekk eg ikkje vilja mi, ja då vart eg beint sur då «surepotte»
19 Kven vil værte kalla det då «surepotte» Var eg verkelegen så sur Både den eine og dei andre var nok einige om det Sjølv om eg kunne smile også Mulig det var unntaka det, at smilet kom fram Nei, det er no måte på Eg var då alltid blid eg! Heilt til dørene small og pærene eksploderte
20 Fantasien Eventyra vart til Drøyme seg vekk Lese så blekket spruta Eg var flink til det Late som eg var noko heilt anna enn det eg var Søndagsmatineene med opera, kostymar og drama var høgt lista Inn i fantasiens verden
21 Og ikkje nok med det Men når det fantes verkelege ballkjolar i omløp, like opp i bakkane Då var eg og dei andre der og kledde oss ut i dei vakraste prinsessekjolar Tenk å ha ei mor som hadde brukt desse kjolane då Kjolane fins ikkje lengre Vi øydela dei Eg og dei andre
22 Det var fine kjolar heime også Og det «å late som» varte igjennom heile oppveksten Late som vi var vaksne Hadde vi berre visst Men det gode er at det var trygt Velsigna trygt var det, sjølv om eg hadde nykker som verken den eine eller den andre forstod kvar kom ifrå Skorpeblod, fekk eg høyre
Forberedelser mot jul, er i gang Og her kjem ei historie, frå nokon til nokon, den andre eller dei andre Vær med om du vil, inn i adventstida, og sjå kva som skjer, frå dag til dag!
********** 1 Eg er ikkje her, ropar eg Kvar er du då, spør den andre tilbake Eg har gøymt meg, svarer eg Men eg ser deg, seier den andre Ikkje sjå på meg då, seier eg Eg er usynleg Åhja, er du usynleg ja…. Då ser eg deg ikkje
2 Ein kan no late som, seier den andre At ein ikkje ser Ja, det kan man, men eg ER usynleg Ser du ikkje at du IKKJE ser meg då? Den andre høyrer at stemma vibrerar Er du lei deg for noko, spør den andre
4 Kvifor spør du om det, svarer eg Kvifor trur du eg er lei meg Fordi eg høyrer det på stemma di, svarer den andre På stemma mi? Kva er gale med den då? Eg snakkar no heilt vanleg, svarer eg Nei, stemma di vibrerar på ein måte som gjer at eg trur du er lei deg
5
Ikkje ser du meg og ikkje skal du høyre meg, seier eg Høyrer du?! Ja, eg høyrer, svarar den andre med bøygd hovud Litt såra for å ikkje kome igjennom
Eg sit inne i eit hjørne og synes synd på meg sjølv Tenkjer at ingen, absolutt ingen, bryr seg Skapdøra er lukka, men eg høyrer stega til og frå Vil du ikkje kome ut no?
6 Den andre spør så vent Kom ut no då, du har vore her lenge nok Vi er ikkje sinte på deg Det var ikkje din feil Eg ser mot døra, og høyrer den andre går
7
Den andre veit ikkje kor lei meg eg vart Det var ikkje meininga å knuse den fine tallerken Men eg vart så sint i augneblinken Og då skjedde det, eg kasta tallerken i golvet
8
Så sprang eg det eg kunne opp trappene og inn i skapet for å gøyme meg Tenkje seg til å knuse en så fin tallerk Svart med gullkant på Og det var berre eg som fekk bruke den ved bordet
9
Sinnet og leid-heita byrjar sige av Kor lenge skal eg sitje her i skapet, tenkjer eg Skal eg gå ned igjen Nei, dei vil berre sjå rart på meg Den andre og dei andre
11 Sakte meg sikkert åpnar skapdøra seg Eg har site der lenge nok Høyrer dei er nede, den andre og dei andre Eg akar på rompa ned loftstrappa og går inn som om ingenting har hendt Skråe blikk men heilt stille
12
Så er alt som før Heilt til det smell neste gong Og raseriet spring opp loftstrappa og smell med døra Det klirrar i tallerkar og vibrerar i lyspærer Som om det var eit jordskjelv
13
Skapet er som ei tenkjeboks Sitje litt trangt med lukka dør Furteboks, tenkjeboks, og litt slik «til pass åt deg-boks» Berre nokon vil ta seg bryet med å leite Om ein ikkje blir etterlyst, ja då er det liten vits i
14 Og om ikkje tenkjeboksa hjelper Ja då er det berre å vri om nøkkelen til soveromet Då blir det aktivitet opp loftstrappa Vitsen er å setje nøkkelen i rette vridninga så dei andre ikkje klarar å lirke den ut Utspekulert kanskje, men heilt nødvendig
15 Då sit eg og frydar meg på innsida Ja, eigentleg er det vel fordi eg får ei bekrefting på at dei andre bryr seg? At eg er betydningsfull Heilt til dei gir opp og eg høyrer skritta ned trappa og døra til kjøkenet lukkar seg Då er det eg som må gjere noko Og overgivelse er nøkkelen som åpnar døra Litt slukørt – men det går an å seie unnskyld frå både den eine og dei andre, og for meg
16 Oppmerksamheitstrengande Var eg det Ja kanskje Eg ville ha vilja mi i allefall Ville bestemme Det var vel ein av grunnane til at ein onkel av meg kalte meg «lisje-mamma»
18 Veslevoksen som eg var hadde ikkje dei vaksne peiling Dei var rett domme i følge mine tonkar Og eg satte både den eine og dei andre på prøver støtt og stadig Og fekk eg ikkje vilja mi, ja då vart eg beint sur då «surepotte»
19 Kven vil værte kalla det då «surepotte» Var eg verkelegen så sur Både den eine og dei andre var nok einige om det Sjølv om eg kunne smile også Mulig det var unntaka det, at smilet kom fram Nei, det er no måte på Eg var då alltid blid eg! Heilt til dørene small og pærene eksploderte
20 Fantasien Eventyra vart til Drøyme seg vekk Lese så blekket spruta Eg var flink til det Late som eg var noko heilt anna enn det eg var Søndagsmatineene med opera, kostymar og drama var høgt lista Inn i fantasiens verden
21 Og ikkje nok med det Men når det fantes verkelege ballkjolar i omløp, like opp i bakkane Då var eg og dei andre der og kledde oss ut i dei vakraste prinsessekjolar Tenk å ha ei mor som hadde brukt desse kjolane då Kjolane fins ikkje lengre Vi øydela dei Eg og dei andre
Jeg googlet og falt på “Det søte liv” sin oppskrift – selv om jeg har egen oppskrift på disse… Greit å prøve noe nytt! Jeg brukte en plate lys og en plate mørk kokesjokolade – Ja, for jeg doblet oppskriften!
I går kom disse til
Søte og gode
Og da blei det litt mer til julekaker her hjemme da Det blir nok spist!
Forberedelser mot jul, er i gang Og her kjem ei historie, frå nokon til nokon, den andre eller dei andre Vær med om du vil, inn i adventstida, og sjå kva som skjer, frå dag til dag!
**********
1 Eg er ikkje her, ropar eg Kvar er du då, spør den andre tilbake Eg har gøymt meg, svarer eg Men eg ser deg, seier den andre Ikkje sjå på meg då, seier eg Eg er usynleg Åhja, er du usynleg ja…. Då ser eg deg ikkje
2 Ein kan no late som, seier den andre At ein ikkje ser Ja, det kan man, men eg ER usynleg Ser du ikkje at du IKKJE ser meg då? Den andre høyrer at stemma vibrerar Er du lei deg for noko, spør den andre
4 Kvifor spør du om det, svarer eg Kvifor trur du eg er lei meg Fordi eg høyrer det på stemma di, svarer den andre På stemma mi? Kva er gale med den då? Eg snakkar no heilt vanleg, svarer eg Nei, stemma di vibrerar på ein måte som gjer at eg trur du er lei deg
5
Ikkje ser du meg og ikkje skal du høyre meg, seier eg Høyrer du?! Ja, eg høyrer, svarar den andre med bøygd hovud Litt såra for å ikkje kome igjennom
Eg sit inne i eit hjørne og synes synd på meg sjølv Tenkjer at ingen, absolutt ingen, bryr seg Skapdøra er lukka, men eg høyrer stega til og frå Vil du ikkje kome ut no?
6 Den andre spør så vent Kom ut no då, du har vore her lenge nok Vi er ikkje sinte på deg Det var ikkje din feil Eg ser mot døra, og høyrer den andre går
7
Den andre veit ikkje kor lei meg eg vart Det var ikkje meininga å knuse den fine tallerken Men eg vart så sint i augneblinken Og då skjedde det, eg kasta tallerken i golvet
8
Så sprang eg det eg kunne opp trappene og inn i skapet for å gøyme meg Tenkje seg til å knuse en så fin tallerk Svart med gullkant på Og det var berre eg som fekk bruke den ved bordet
9
Sinnet og leid-heita byrjar sige av Kor lenge skal eg sitje her i skapet, tenkjer eg Skal eg gå ned igjen Nei, dei vil berre sjå rart på meg Den andre og dei andre
11 Sakte meg sikkert åpnar skapdøra seg Eg har site der lenge nok Høyrer dei er nede, den andre og dei andre Eg akar på rompa ned loftstrappa og går inn som om ingenting har hendt Skråe blikk men heilt stille
12
Så er alt som før Heilt til det smell neste gong Og raseriet spring opp loftstrappa og smell med døra Det klirrar i tallerkar og vibrerar i lyspærer Som om det var eit jordskjelv
13
Skapet er som ei tenkjeboks Sitje litt trangt med lukka dør Furteboks, tenkjeboks, og litt slik «til pass åt deg-boks» Berre nokon vil ta seg bryet med å leite Om ein ikkje blir etterlyst, ja då er det liten vits i
14 Og om ikkje tenkjeboksa hjelper Ja då er det berre å vri om nøkkelen til soveromet Då blir det aktivitet opp loftstrappa Vitsen er å setje nøkkelen i rette vridninga så dei andre ikkje klarar å lirke den ut Utspekulert kanskje, men heilt nødvendig
15 Då sit eg og frydar meg på innsida Ja, eigentleg er det vel fordi eg får ei bekrefting på at dei andre bryr seg? At eg er betydningsfull Heilt til dei gir opp og eg høyrer skritta ned trappa og døra til kjøkenet lukkar seg Då er det eg som må gjere noko Og overgivelse er nøkkelen som åpnar døra Litt slukørt – men det går an å seie unnskyld frå både den eine og dei andre, og for meg
16 Oppmerksamheitstrengande Var eg det Ja kanskje Eg ville ha vilja mi i allefall Ville bestemme Det var vel ein av grunnane til at ein onkel av meg kalte meg «lisje-mamma»
18 Veslevoksen som eg var hadde ikkje dei vaksne peiling Dei var rett domme i følge mine tonkar Og eg satte både den eine og dei andre på prøver støtt og stadig Og fekk eg ikkje vilja mi, ja då vart eg beint sur då «surepotte»
19 Kven vil værte kalla det då «surepotte» Var eg verkelegen så sur Både den eine og dei andre var nok einige om det Sjølv om eg kunne smile også Mulig det var unntaka det, at smilet kom fram Nei, det er no måte på Eg var då alltid blid eg! Heilt til dørene small og pærene eksploderte
20 Fantasien Eventyra vart til Drøyme seg vekk Lese så blekket spruta Eg var flink til det Late som eg var noko heilt anna enn det eg var Søndagsmatineene med opera, kostymar og drama var høgt lista Inn i fantasiens verden
Det var bare slik – på en måte – en dragning ut mot storhavet og båra
Og det første som møter meg på turen, er disse utegangerne De bare stilte seg opp – nysgjerrige og fotogene
Familiebilde….
Jeg er jo absolutt skeptisk og redd for sau generelt… men prøvde holde roen, og følte det gjekk bra, og sauen viste seg fra den gode siden Fotogene som bare det
Type altså!
Storhavet og fyret
Mellom fyret, sjela og dei sterke kreftene Kjenne styrken som brøler mot land – samle energi
Vakkert rett og slett
Nesten som jeg følte de kom og sa “hade” til meg, sauen
Det er tirsdag morgen, og ute er det 2 plussgrader og det hagler og blåser Men, det skal dabbe av og bli rolige vindforhold og ganske så opplett ut over dagen Natten har vært stille i mitt hode Det er det, når man har sovet det meste av natta og ikke hørt stormen som har herjet…
Kjenner du deg igjen:
Når DAB radioen blir stille/faller ut, i Aurvågtunnellen…. (eller andre steder der DAB ikke strekker til….) den korte tunnel-turen jeg ofte tar – og jeg vet det! Hver eneste gang! Det er ikke kontakt med nettet akkurat der…… alltid god underholdning på NRK P1 Møre og Romsdal – og typisk – midt i noe spennende, blir det stilt i noen sekunder som ofte føles som en hel evighet – inne i tunnelen….sendingen forsvinner – helt stille…. bare irriterende rett og slett – og jeg vet jo at det skjer – hver eneste gang! Og ute av tunnelen eller “dø-sonen”, har de gått videre og jeg aner ikke hva de sa eller hva som skjedde…. irriterende!!
Du har sett at det er billig bensin over alt, og har ikke tid der og da, men…. Så byr sjansen seg! Du svinger inn på bensinstasjonen og skal fylle for kr 18.45 fordi nå nærmer det seg nok slutten på DET tilbudet…. Parkerer foran pumpa, taster koda – og når bensinen begynner renne og jeg titter opp på tanken og sperrer opp øynene!!! Da står det plutselig 23.45!!!! Har altså ikke før snudd ryggen til Da jeg kjørte INN på bensinstasjonen stod det på skiltet 18.45 og i det jeg har kjørt inn og ikke ser det lenger, har de forandret prisen— Vi stod der lange i masken jeg og en annen dame… Sånn går no dagane….. Og ved neste bensinstasjon jeg kjørte forbi, der stod det 18.45. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Jepsipepsi – vi overlever uansett
Og jeg savner deg så, gode turvennen min Det går bra her, og savnet går i bølger Men jeg kjenner deg rundt meg Savner å ruske deg i pelsen Kjenne lukten når jeg legger ansiktet ned til hodet ditt – eller lukter på labbene dine Savner de kloke øynene dine – du ser på meg og forstår så godt Men det går greit, gode hunden min Minnene ligger som tusenvis av dråper rundt meg
Savnet av noen, det kommer og går Kommer i bølger Og i disse tider – inn mot jul, forsterkes de kanskje, følelsene og savnet Å savne en god venn, en god turvenn, en hund med et stort hjerte, eller å savne andre Savnet kommer når man minst venter det Det er en lyd, en duft, et bilde, en situasjon, som setter i gang følelsene Savn Desember Vinter Mørketid Lyset Det er godt å savne noen – men aller helst skulle de vært her hos oss, alle vi er glad i Jeg savner og jeg savner både hund og katt Og jeg savner pappa Og jeg savner….. det er lov det Livets sirkel
LIVET ER HER OG NÅ 
️
