Men skiferdighetene er bob bob⊠eller totalt fravÊrende Men, bortover-lÞype er topp
Inn i blÄtimen og forbi
Men det er morsomt helt til det IKKE er morsomt lenger đđ€Ș
Nedoverbakker og man fĂžler man har to hĂžyreski og det ikke gĂ„r Ă„ svinge â·ïž
Det blir bare svare strevet med Ă„ lĂžse skifloken hver gang de gĂ„r hver sin vei og tilbake i kryss đ
Minner meg om reklamen med hun som datt pĂ„ sykkel â selfie er pĂ„ plass!
ForsĂžket om Ă„ stĂ„ pĂ„ ski ned bak porten og forbi â pĂ„ smal trĂ„kket sti, vart reine kaoset og slit
Til slutt er det bare Ă„ fĂ„ av skia og trĂ„kke seg hjem đŁ
Sliten og tappet for krefter
Hjem til snĂžmenn, nytt fuglebur, nydelige lysestaker og selvfĂžlgelig C đ„°
Fullt klar over at kroppen egentlig ikke tĂ„ler for mye press. Men lysten og gleden overskygger fornuften đ Trening av balanse er gevinst đ€žââïž Men slitsomt đ
lerret blankt eller fullt av fargar malar vegen frÄ du Äpnar augene bildet blir til pÄ lerrete eller det blir ingenting blankt lerret innholdsfattigt og uforstÄande kvitt svart eller annen botn-farge kvar dag nytt lerret blankt eller med fargar du malar du bestemmer eller ikkje svart kvitt eller fargekaos blankt dei mjuke fargane eller hardt som stÄl ditt lerret og du bestemmer
Men det blei et bad i godt lag med tantejente Tina đ Tantjente Alice var fotograf nĂ„r vi bada đ
En fin tur i bygda Til Golleneset fĂžrst, og deretter bort til âkaiaâ der det var en fin trapp Ă„ gĂ„ ned til sjĂžen En fin plass mĂ„tte det vĂŠre, fordi tantejente Tina har et brudd i venstre hĂ„ndledd
RĂžd lue mĂ„tte det vĂŠre ogsĂ„ , og min rĂžde hatt fikk jeg i julegave av mi gode veninne, Marie đ
Â
SĂžstrene sisters âšïž
Â
Â
Og sĂ„nn gĂ„r noe dagane, om det er jul eller ikke â og denne gangen med rĂžde luer og julegips
đ
Â
Heldige meg â€ïž
Â
SĂ„ gla er vi â sĂ„ gla er vi â vi svinger oss i sjĂžen og svĂžmmer, og plaskerâŠ
Julemiddagen er fortÊrt, dessert og kaffe like sÄ
pinnekjÞtt, mÄrpÞlse, poteter, rÞdkÄl, surkÄl, kÄlrabistappe og riskrem (hjemmelaget) med rÞd saus
âïž
Og klokka tikker og gÄr Julafta er over, og jeg har stÄtt opp til 1. juledag
Vi to skulle egentlig vĂŠre alene for aller fĂžrste gang Jeg har aldri vĂŠrt âbareâ to pĂ„ en julaft VĂŠrt vant til langbord med mange rundt meg Vi har i allefall vĂŠrt fire pĂ„ det minste NĂ„ var vi to, trodde jeg, helt til eldste sĂžnnen til C bestemte seg for at han ville komme til julemiddag hos oss -ogsĂ„ kom kjĂŠresten til A etter at hun var ferdig pĂ„ jobb klokka 20.00 Veldig koselig
âïž
Er det sĂ„ nĂžye da Hvor mange man er eller blir Dagen Julafta maten og gavene Stemningen â ja akkurat den â stemningen Men den var der den đ Vi klarer Ă„ ha det gĂžy â og kanskje var stemningen i taket â eller ikke⊠men koselig Kaffe og dessert, avslapning og gaver Pluss underholdningen pĂ„ tv Helt som det skal vĂŠre ja đ
Â
OgsĂ„ er det fĂžrste juledag Det var da Jesus vart fĂždt Ikke julafta I USA feirer de 1. juledag, ja med julemiddag og gaver og slikt â og kanskje andre steder ogsÄ⊠Jeg lurer pĂ„ hvorfor ikke VI ogsĂ„ gjĂžr det Julafta er jo ogsĂ„ en ventedagâŠ. inntil fĂžrste juledag⊠Hmmmm
Det er tidlig morgen og i dag blir det familieselskap Da blir vi mange nok i allefall Tradisjoner SĂ„ fint Men noe forsvinner og annet kommer inn Det er fint det
Dagen er sĂ„ vidt Ă„pna, og det er 4. sĂžndag i adventđ
Â
Tenn lys, et lys skal brenne, for denne lille jord den blanke himmelstjerne, der vi og alle bor mÄ alle dele hÄpet, sÄ gode ting kan skje mÄ jord og himmel mÞtes, et lys er tent for det.
Tenn lys, to lys skal skinne, for kjÊrlighet og tro for den som viser omsorg, og alltis bygger bro mÄ fanger fÄ sin frihet, og flyktninger et hjem
Tenn lys, for dem som grÄter, og dem som trÞster dem.
Tenn lys, tre lys skal flamme, for alle som mÄ slÄss for rettferd og for frihet, de trenger hjelp fra oss mÄ ingen miste motet, fÞr alle folk er ett
Tenn lys, for dem som kjemper, for frihet og for rett.
Tenn lys, nÄ strÄler alle, de fire lys for ham som elsker alt som lever, hver lÞve og hvert lam tenn lys for himmelkongen, som gjeterflokken sÄ nÄ mÞtes jord og himmel, i barnet lagt pÄ stÄ.
Tenn lys for livets rikdom, for jord og luft og vann! Tenn lys for fred og vennskap, for barn i alle land! MÄ ingen vÊre redde og mangle hjem og brÞd! Tenn lys og hÄp i verden mot fattigdom og nÞd!
Â
Â
Forberedelser mot jul, er i gang đ Og her kjem ei historie, frĂ„ nokon til nokon, den andre eller dei andre VĂŠr med om du vil, inn i adventstida, og sjĂ„ kva som skjer, frĂ„ dag til dag!
**********
1 Eg er ikkje her, ropar eg Kvar er du dĂ„, spĂžr den andre tilbake Eg har gĂžymt meg, svarer eg Men eg ser deg, seier den andre Ikkje sjĂ„ pĂ„ meg dĂ„, seier eg Eg er usynleg Ă hja, er du usynleg jaâŠ. DĂ„ ser eg deg ikkje
2 Ein kan no late som, seier den andre At ein ikkje ser Ja, det kan man, men eg ER usynleg Ser du ikkje at du IKKJE ser meg dÄ? Den andre hÞyrer at stemma vibrerar Er du lei deg for noko, spÞr den andre
4 Kvifor spÞr du om det, svarer eg Kvifor trur du eg er lei meg Fordi eg hÞyrer det pÄ stemma di, svarer den andre PÄ stemma mi? Kva er gale med den dÄ? Eg snakkar no heilt vanleg, svarer eg Nei, stemma di vibrerar pÄ ein mÄte som gjer at eg trur du er lei deg
Â
5
Ikkje ser du meg og ikkje skal du hÞyre meg, seier eg HÞyrer du?! Ja, eg hÞyrer, svarar den andre med bÞygd hovud Litt sÄra for Ä ikkje kome igjennom
Eg sit inne i eit hjÞrne og synes synd pÄ meg sjÞlv Tenkjer at ingen, absolutt ingen, bryr seg SkapdÞra er lukka, men eg hÞyrer stega til og frÄ Vil du ikkje kome ut no?
6 Den andre spÞr sÄ vent Kom ut no dÄ, du har vore her lenge nok Vi er ikkje sinte pÄ deg Det var ikkje din feil Eg ser mot dÞra, og hÞyrer den andre gÄr
Â
7
Den andre veit ikkje kor lei meg eg vart Det var ikkje meininga Ä knuse den fine tallerken Men eg vart sÄ sint i augneblinken Og dÄ skjedde det, eg kasta tallerken i golvet
Â
8
SÄ sprang eg det eg kunne opp trappene og inn i skapet for Ä gÞyme meg Tenkje seg til Ä knuse en sÄ fin tallerk Svart med gullkant pÄ Og det var berre eg som fekk bruke den ved bordet
Â
9
Sinnet og leid-heita byrjar sige av Kor lenge skal eg sitje her i skapet, tenkjer eg Skal eg gÄ ned igjen Nei, dei vil berre sjÄ rart pÄ meg Den andre og dei andre
11 Sakte meg sikkert Äpnar skapdÞra seg Eg har site der lenge nok HÞyrer dei er nede, den andre og dei andre Eg akar pÄ rompa ned loftstrappa og gÄr inn som om ingenting har hendt SkrÄe blikk men heilt stille
Â
12
SĂ„ er alt som fĂžr Heilt til det smell neste gong Og raseriet spring opp loftstrappa og smell med dĂžra Det klirrar i tallerkar og vibrerar i lyspĂŠrer Som om det var eit jordskjelv
Â
13
Skapet er som ei tenkjeboks Sitje litt trangt med lukka dÞr Furteboks, tenkjeboks, og litt slik «til pass Ät deg-boks» Berre nokon vil ta seg bryet med Ä leite Om ein ikkje blir etterlyst, ja dÄ er det liten vits i
Â
14 Og om ikkje tenkjeboksa hjelper Ja dÄ er det berre Ä vri om nÞkkelen til soveromet DÄ blir det aktivitet opp loftstrappa Vitsen er Ä setje nÞkkelen i rette vridninga sÄ dei andre ikkje klarar Ä lirke den ut Utspekulert kanskje, men heilt nÞdvendig
Â
15 DĂ„ sit eg og frydar meg pĂ„ innsida Ja, eigentleg er det vel fordi eg fĂ„r ei bekrefting pĂ„ at dei andre bryr seg? At eg er betydningsfull Heilt til dei gir opp og eg hĂžyrer skritta ned trappa og dĂžra til kjĂžkenet lukkar seg DĂ„ er det eg som mĂ„ gjere noko Og overgivelse er nĂžkkelen som Ă„pnar dĂžra Litt slukĂžrt â men det gĂ„r an Ă„ seie unnskyld frĂ„ bĂ„de den eine og dei andre, og for meg
Â
Â
16 Oppmerksamheitstrengande Var eg det Ja kanskje Eg ville ha vilja mi i allefall Ville bestemme Det var vel ein av grunnane til at ein onkel av meg kalte meg «lisje-mamma»
18 Veslevoksen som eg var hadde ikkje dei vaksne peiling Dei var rett domme i fÞlge mine tonkar Og eg satte bÄde den eine og dei andre pÄ prÞver stÞtt og stadig Og fekk eg ikkje vilja mi, ja dÄ vart eg beint sur dÄ «surepotte»
Â
19 Kven vil vÊrte kalla det dÄ «surepotte» Var eg verkelegen sÄ sur BÄde den eine og dei andre var nok einige om det SjÞlv om eg kunne smile ogsÄ Mulig det var unntaka det, at smilet kom fram Nei, det er no mÄte pÄ Eg var dÄ alltid blid eg! Heilt til dÞrene small og pÊrene eksploderte
Â
20 Fantasien Eventyra vart til DrÞyme seg vekk Lese sÄ blekket spruta Eg var flink til det Late som eg var noko heilt anna enn det eg var SÞndagsmatineene med opera, kostymar og drama var hÞgt lista Inn i fantasiens verden
Â
21 Og ikkje nok med det Men nÄr det fantes verkelege ballkjolar i omlÞp, like opp i bakkane DÄ var eg og dei andre der og kledde oss ut i dei vakraste prinsessekjolar Tenk Ä ha ei mor som hadde brukt desse kjolane dÄ Kjolane fins ikkje lengre Vi Þydela dei Eg og dei andre
Â
22 Det var fine kjolar heime ogsÄ Og det «Ä late som» varte igjennom heile oppveksten Late som vi var vaksne Hadde vi berre visst Men det gode er at det var trygt Velsigna trygt var det, sjÞlv om eg hadde nykker som verken den eine eller den andre forstod kvar kom ifrÄ Skorpeblod, fekk eg hÞyre
Â
23 Lykka er Ä fÄ vÊre seg sjÞlv inn til ei viss grense LÊre rett og galt Lytte til foreldra,sjÞlv om dei er verdas teitaste akkurat nÄr det gjelder Det smeller i dÞrer, klirrer i skap og veggar, og lyspÊrer eksploderar Men det blir kanskje menneske av ein til slutt allikevel UrokrÄke var eg dÄ aldri Ikkje nÄr eg var utomhus Berre heime med den eine og dei andre Det betydde tryggheit pÄ ein mÄte
*** Skorpeblod betyr at temperamentet kjem frĂ„ skorpe-slekta, vart det sagt Spanskt blod i Ă„rane visst nok Det var ein del forlis av bĂ„tar â og spanjolar kom i land lenger inn i fjordane Men kven veit Eg er no uansett frĂ„ skorpeslekta pĂ„ bestefar/morfar`s side â  og temperamentet kan vĂŠre som eit vulkanutbrĂ„t
Â
****
Â
âšïž âVersâ 24 er dei fire lysa âšïž
Â
**********
Â
Ventetida har vore fin Og eg hĂ„par du har likt mi lisje historie om det Ă„ kunne fĂ„ vĂŠre den ein er â utan at nokon skal rette pĂ„ deg heile tida Det Ă„ prĂžve ut grenser, kan vĂŠre ein prĂžvelse for bĂ„de store og smĂ„ Raseri er ofte forbunde med umulige ungar â som mĂ„ setjast pĂ„ plass Men kan ogsĂ„ vĂŠre ein mĂ„te Ă„ kreve merksemd pĂ„ â men litt pĂ„ feil mĂ„te? â men allikevel, sĂ„ gĂ„r det seg til đ Kva er rette og feile mĂ„ten i eit barnesinn? Barn mĂ„ fĂ„ vĂŠre seg sjĂžlve â prĂžve ut grenser sĂ„ langt det let seg gjere â og ha foreldre som bryr seg og tek vare pĂ„ â lyttar, og er der for dei Eg var sĂ„ heldig
Forberedelser mot jul, er i gang đ Og her kjem ei historie, frĂ„ nokon til nokon, den andre eller dei andre VĂŠr med om du vil, inn i adventstida, og sjĂ„ kva som skjer, frĂ„ dag til dag!
Â
**********
1 Eg er ikkje her, ropar eg Kvar er du dĂ„, spĂžr den andre tilbake Eg har gĂžymt meg, svarer eg Men eg ser deg, seier den andre Ikkje sjĂ„ pĂ„ meg dĂ„, seier eg Eg er usynleg Ă hja, er du usynleg jaâŠ. DĂ„ ser eg deg ikkje
2 Ein kan no late som, seier den andre At ein ikkje ser Ja, det kan man, men eg ER usynleg Ser du ikkje at du IKKJE ser meg dÄ? Den andre hÞyrer at stemma vibrerar Er du lei deg for noko, spÞr den andre
4 Kvifor spÞr du om det, svarer eg Kvifor trur du eg er lei meg Fordi eg hÞyrer det pÄ stemma di, svarer den andre PÄ stemma mi? Kva er gale med den dÄ? Eg snakkar no heilt vanleg, svarer eg Nei, stemma di vibrerar pÄ ein mÄte som gjer at eg trur du er lei deg
Â
5
Ikkje ser du meg og ikkje skal du hÞyre meg, seier eg HÞyrer du?! Ja, eg hÞyrer, svarar den andre med bÞygd hovud Litt sÄra for Ä ikkje kome igjennom
Eg sit inne i eit hjÞrne og synes synd pÄ meg sjÞlv Tenkjer at ingen, absolutt ingen, bryr seg SkapdÞra er lukka, men eg hÞyrer stega til og frÄ Vil du ikkje kome ut no?
6 Den andre spÞr sÄ vent Kom ut no dÄ, du har vore her lenge nok Vi er ikkje sinte pÄ deg Det var ikkje din feil Eg ser mot dÞra, og hÞyrer den andre gÄr
Â
7
Den andre veit ikkje kor lei meg eg vart Det var ikkje meininga Ä knuse den fine tallerken Men eg vart sÄ sint i augneblinken Og dÄ skjedde det, eg kasta tallerken i golvet
Â
8
SÄ sprang eg det eg kunne opp trappene og inn i skapet for Ä gÞyme meg Tenkje seg til Ä knuse en sÄ fin tallerk Svart med gullkant pÄ Og det var berre eg som fekk bruke den ved bordet
Â
9
Sinnet og leid-heita byrjar sige av Kor lenge skal eg sitje her i skapet, tenkjer eg Skal eg gÄ ned igjen Nei, dei vil berre sjÄ rart pÄ meg Den andre og dei andre
11 Sakte meg sikkert Äpnar skapdÞra seg Eg har site der lenge nok HÞyrer dei er nede, den andre og dei andre Eg akar pÄ rompa ned loftstrappa og gÄr inn som om ingenting har hendt SkrÄe blikk men heilt stille
Â
12
SĂ„ er alt som fĂžr Heilt til det smell neste gong Og raseriet spring opp loftstrappa og smell med dĂžra Det klirrar i tallerkar og vibrerar i lyspĂŠrer Som om det var eit jordskjelv
Â
13
Skapet er som ei tenkjeboks Sitje litt trangt med lukka dÞr Furteboks, tenkjeboks, og litt slik «til pass Ät deg-boks» Berre nokon vil ta seg bryet med Ä leite Om ein ikkje blir etterlyst, ja dÄ er det liten vits i
Â
14 Og om ikkje tenkjeboksa hjelper Ja dÄ er det berre Ä vri om nÞkkelen til soveromet DÄ blir det aktivitet opp loftstrappa Vitsen er Ä setje nÞkkelen i rette vridninga sÄ dei andre ikkje klarar Ä lirke den ut Utspekulert kanskje, men heilt nÞdvendig
Â
15 DĂ„ sit eg og frydar meg pĂ„ innsida Ja, eigentleg er det vel fordi eg fĂ„r ei bekrefting pĂ„ at dei andre bryr seg? At eg er betydningsfull Heilt til dei gir opp og eg hĂžyrer skritta ned trappa og dĂžra til kjĂžkenet lukkar seg DĂ„ er det eg som mĂ„ gjere noko Og overgivelse er nĂžkkelen som Ă„pnar dĂžra Litt slukĂžrt â men det gĂ„r an Ă„ seie unnskyld frĂ„ bĂ„de den eine og dei andre, og for meg
Â
16 Oppmerksamheitstrengande Var eg det Ja kanskje Eg ville ha vilja mi i allefall Ville bestemme Det var vel ein av grunnane til at ein onkel av meg kalte meg «lisje-mamma»
18 Veslevoksen som eg var hadde ikkje dei vaksne peiling Dei var rett domme i fÞlge mine tonkar Og eg satte bÄde den eine og dei andre pÄ prÞver stÞtt og stadig Og fekk eg ikkje vilja mi, ja dÄ vart eg beint sur dÄ «surepotte»
Â
19 Kven vil vÊrte kalla det dÄ «surepotte» Var eg verkelegen sÄ sur BÄde den eine og dei andre var nok einige om det SjÞlv om eg kunne smile ogsÄ Mulig det var unntaka det, at smilet kom fram Nei, det er no mÄte pÄ Eg var dÄ alltid blid eg! Heilt til dÞrene small og pÊrene eksploderte
Â
20 Fantasien Eventyra vart til DrÞyme seg vekk Lese sÄ blekket spruta Eg var flink til det Late som eg var noko heilt anna enn det eg var SÞndagsmatineene med opera, kostymar og drama var hÞgt lista Inn i fantasiens verden
Â
21 Og ikkje nok med det Men nÄr det fantes verkelege ballkjolar i omlÞp, like opp i bakkane DÄ var eg og dei andre der og kledde oss ut i dei vakraste prinsessekjolar Tenk Ä ha ei mor som hadde brukt desse kjolane dÄ Kjolane fins ikkje lengre Vi Þydela dei Eg og dei andre
Â
22 Det var fine kjolar heime ogsÄ Og det «Ä late som» varte igjennom heile oppveksten Late som vi var vaksne Hadde vi berre visst Men det gode er at det var trygt Velsigna trygt var det, sjÞlv om eg hadde nykker som verken den eine eller den andre forstod kvar kom ifrÄ Skorpeblod, fekk eg hÞyre
Â
23 Lykka er Ä fÄ vÊre seg sjÞlv inn til ei viss grense LÊre rett og galt Lytte til foreldra, sjÞlv om dei er verdas teitaste akkurat nÄr det gjelder Det smeller i dÞrer, klirrer i skap og veggar, og lyspÊrer eksploderar Men det blir kanskje menneske av ein til slutt allikevel UrokrÄke var eg dÄ aldri Ikkje nÄr eg var utomhus Berre heime med den eine og dei andre Det betydde tryggheit pÄ ein mÄte
*** Skorpeblod betyr at temperamentet kjem frĂ„ skorpe-slekta, vart det sagt Spanskt blod i Ă„rane visst nok Det var ein del forlis av bĂ„tar â og spanjolar kom i land lenger inn i fjordane Men kven veit Eg er no uansett frĂ„ skorpeslekta pĂ„ bestefar/morfar`s side â og temperamentet kan vĂŠre som eit vulkanutbrĂ„t
