mine dikt


Nokon sa til meg,
eller rettare sagt, skreiv til meg
desse orda:

 


Eg er sÄ glad for at du
har
“ei hĂ„nd som kan halde ein penn”,
og forme tankane dine
sÄ nakne og vonde.
Men samtidig skrive 
det vonde litt vekk frÄ deg.
Slik at du kan sjÄ pÄ det,
stirre det inn i “augene” og seie NEI.
OgsÄ lyfte blikket og sjÄ over det,
bortanfor det, og sjÄ alt det vakre som smilar
til deg.

 

 


Det traff meg sÄ saligt.
For akkurat slik er det eg har det,
og det er akkurat slik eg gjer det.
Min terapi.

 


(Dette var ord fra bloggeren “dedicat”) til meg for en tid tilbake – som rþrte meg.
Tusen takk!

 


Mette Josteinsdatter Kvalsvik
mai 2018

 

22 kommentarer

Siste innlegg