Eg trur eg grein då eg vakna
Draumen var så verkeleg
Der du sa at eg måtte kome, fordi du skulle vise meg noko
Og at det berre var for å villede dei andre – du ville sei at du bryr deg – at du ikkje har gløymt
Og eg fall rundt halsen din og gråt mine modigste tårer
Eg saknar deg også, gråt eg stille
Slik stod vi litt, før det var nok, og vi gjekk kvar vår veg
Og eg vakna
Med tårer i augene og ei stor sorg innvendig
Fordi eg forstod det berre var ein draum
Vi hadde ikkje komt noko nærare kvarandre
Gamalt vennskap rustar aldri
Noko er slikt som går rett i hjarte og anna “faider” vekk
Vårt vennskap var så spesielt og nært at det aldri forsvinn frå hjerna og hjarte
Tårene renn mens eg skriv
Saknet er der, men livet går vidare
Ikkje alt kan reparerast, tydeligvis
Ikkje alt er forståelig, tydeligvis
Men at det var noko spesielt, det er tydelig
Det ligg i hjarte, langt ute på kanten og djupt inne i hjarterøtene

Annonsørinnhold

Freshe sneakers: Dette er skoene som gjelder i vår

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
16.09.22

#tankerblirtilord #mineidkt #etdiktomdagen