Nokon lenger framme hysjar
Ja eg forstår kvifor
Det var mykje skravl i mitt område, bak meg
Og ho hysjar igjen
Eg tenkjer og veit, at det er i allefall ikkje meg
Det står nokon der framme på scena og informerar,
og  då er det uhøfleg å sitje slik å skravle, ikkje sant!
Det forstyrrar, og andre får ikkje med seg, og det er dårleg gjort for den som står på scena

Annonsørinnhold

10 rimelige europeiske storbyer du kan reise til nå

Eg holder fokus
Så snur dama seg igjen, hysjar, og setjer blikket i meg
Eg har då ikkje gjort noko!
Det var ikkje eg, hadde eg lyst å rope
Så sat eg der då, med skylda og den råtne følelsen
Sjølvsagt måtte det være eg som fekk blikket og den dårlege samvittigheita
Dei andre på rada la ikkje merke til noko, berre at det var noko prat på rada bak

Det er dette med å få med seg ting, ta innover seg ting, eller ikkje
Eg får med meg ting, analyserar ting, og tek innover meg ting eg ikkje burde ta innover meg
Så dette med at andre ikkje hadde fokus gjekk rett og slett utover meg
EG var den som fekk skulda, følte eg, utan at den som hysjar meinte det på nokon måte
Det var ikkje sikkert at vedkomande såg på MEG ein gong, men eg følte det, og tok på meg skulda
Fekk dårleg følelse og samvet for noko eg ikkje hadde gjort
Det er SÅ kjedelig!
Men slik er det

Akkurat denne dagen gjekk vi sigrande ut av salen til slutt
Vi vann – koret mitt og eg
Og den følelsen som sat i like før opptreden – og eg visste at nokon ute i salen hadde hysja – og satt augene i meg, kanskje kjente meg igjen der eg stod… slepte taket
Men slike augneblink kan setje ein heilt ut – og det gjorde den med meg ei lita stund
Følte meg liten
Utan at eg hadde gjort noko som helst

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
5. november 2023

#tankerblirtilord #minedikt #etdiktomdagen