Du kjenner det – at det skjer noko
Sakte men sikkert
Som om noko starter i lisjetåa og brer seg sakte men sikkert oppover
Eller det startar i hårrota og sig nedover og utover
Du kjenner det, men gjer det beste du kan for å ignorere
Ristar det av deg
Heilt til det ikkje går lenger og du kapitulerar
Klarar ikkje stå imot lenger
Tyngda er så sterk og du maktar ikkje gjere motstand
Smilet går ikkje dit du vil
Augene er slitne
Stemma er monoton
Må samle deg og starte motangrepet
Men ikkje akkurat i augneblinken
Må hente inn krefter fyrst
Alt vart oppbrukt av å bære tyngda lengst mulig
Snart klar for å skyve tyngdekrafta opp og over stupet
Klar for ei ny god periode
Skal berre pause litt fyrst

Mette Josteinsdatter Kvalsvik
mai 2023

#tankerblirtilord #minedikt #etdiktomdagen