Opplett og overskyet Onsdag Tur bak ved Gamleeidet og forbi… Ikke så lang tur, men nok Kaldt blei det, da jeg blei fascinert av noe i en pytt/vann, ved stien, og blei stående og se på runddansen den hadde… Hva driver den egentlig med? Først trodde jeg det var en baby-hoggorm som svømte rundt og prøvde kvitte seg med bakhenget… Men,,, ikke huggorm nei heheheh heller et saksedyr eller noe Hva tror du?
Alle har sine liv Du ser og leser Alle du kjenner, som har sine liv Alle du veit kven er, har sine liv Alle du møter, ser, passerer, skubber borti Dei har barn og barnebarn, eller dei har ingen Dei har mista nokon, eller fått nokon Dei lever sine liv
Du står på sidelinja og er tilskuar Ser og leser, undrar og tenkjer Studerer Kva styrer dei med alle Den gjer det og den gjer det Vil du også gjere det Vil du også være med der Være med i den store heiagjengen Eller være anonym
Du ser på frå sidelinja Av og til er du med Brått var du delaktig i nokon andre sin dag Der er alltid nokon som gjer noko Det er alltid noko som skjer Det er alltid nokon som flirar eller gråter Alle har sine liv, og lever sine liv etter beste evne Du trur det
du tenkjer med deg sjølv; klarte så mykje meir før du seier det høgt også, til andre…. så bit du det i deg… og det slår deg; det er same setninga mor di har sagt så mong ein gong og du har sagt; at det berre er slik… tida og åra og alderen det berre er slik
så har du komt dit sjølv altså.. og ser at du ikkje klarar det du gjorde før alderen er det det altså men det kan være så mykje anna i tillegg veit det det er berre så rart å smake på same orda du har vore irritert på “slutt å sei slikt” “du må då vite kor gamal du er – altså alderen – det er klart du ikkje klarar som du gjorde ein gong” og så er du der brått sjølv, og seier det om deg sjølv
la gå du klarar mykje uansett det gjelds å tenkje positivt om det du faktisk klarar ikkje tenkje på det du ikkje klarar enkelt å sei ikkje like enkelt å praktisere men men…. du er der du er og du ser og kjenner på kvar grensene går og dei grensene strammast sakte men sikkert inn…
Og som det står over her – og tilfeldigvis – i dag skal jeg til time for massasje på Pernilles klinikk Massasje for rygg – nakke og skuldre “fordi jeg fortjener det”
Og jeg gleder meg til det! Har et par gavekort jeg slår sammen og bruker
Denne dato, kvar einaste månad og kvart einaste år, den tjuande Di tålmodigheit, du stod på ditt Ville det skulle være oss to, og det vart det til slutt Hjarte mitt smelta, og du kom inn
Fire år, og åra før det Å forstå at ikkje alle er like, og at ikkje alle kjem til å skuffe Brent barn skyr ilden, og akkurat det gjorde eg Men di tålmodigheit og din stødige kurs fekk også meg inn på rett kurs Kursen i lag
Vi to For en match! Vi passar som hånd i hanske på så monge vis Ikkje alle intreresser er like, men noko er, og noko tilegnar vi oss Saman, det å være to, det er ikkje så værst når det kjem til stykket Du gir meg det armslynget som trengs, og du byrjar kjenne meg godt
Eg kjenner også deg godt Di venheit og godheit, og di rausheit Du er eit ja-menneske til det meste Klok og ansvarlig i dine handlingar Ingen bråkmakar på nokon måte Den snildaste eg veit
Du er dyktig og arbeidsom når det gjeld Eg har ikkje sett makan til arbeidskar Alt du kan og får til All di godheit over for meg Din kjærleik Og eg takkar deg for at DU fann akkurat meg
Der i krysset, og det er ikkje vårt kryss, men ein litt spesiell plass allikevel Det var der vi bestemte oss Og sidan så har det vore vi to Det er inga smelling med dører Det er inga høglydt stemme Men om det er alt for stille i romet, luktar du lunta
Vi forstår kvarandre Eg og du – på livets landeveg Eg takkar deg av heile mitt hjarte, at du fann meg den fyrste gongen nåkre år før, og aldri slapp heilt taket Eg elskar deg
