LIVET ER HER OG NÅ 
TANKAR BLIR TIL ORD
Ingen vits i å gråte, tenkjer hun, mens tårene sprengjer på.
Det kjennast ut som om hundre kilo vil trykkje henne nedover og nedover og nedover.
Og hun tenkjer at det er ikkje nokon vits i å gråte.
Ikkje gråt.
Smil.
Det gir positive vibbar.
Men, hun kjenner ikkje så mange positive vibbar for augneblikket.
Smilet stivnar liksom.
Stivnar til, slik som resten av kroppen.
Det er så lett å bli dregen nedover – negative tankar.
Det går fort nedover om hun tillater det.
Hun vet at det går over denne gongen også.
Men, det er vondt.
Nede for telling.
Kampen å komme seg opp er slitsam.
Det er slitsamt å tenkje positivt.
Sofaen? Nei.
Senga? Nei.
Gjere ingenting? Nei.
For det hjelper ikkje!
Det føles som hun har all vekt liggjande på skuldrane.
Nei…………
Over heile kroppen.
Heilt ut i lisje fingeren.
Hun veit kva det er .
Det er alle diagnosene som slår til på ein gong.
Iallefall fibromyalgi, artrose, revmatismen i eit nøtteskal.
Heile mai har så langt vore slik.
Ein tur til Spania tek ikkje vekk smertene.
Men kan være lærerikt på monge plan.
Når støynivået i ein matsal tek knekken på henne og hun må trekkje seg tilbake.
Beskytte seg og fokusere.
Men allikevel være med – være tilgjengeleg – smile.
For det er viktig.
“Ikkje gå i gamle fotspor og stengje døra for omgjevnadane”.
Mestre dagen – mestre smerta – akseptere – eit skritt om gongen.
Ynskjet om å knuse alle diagnoser og kaste dei til blokksberg – men berre gå vidare.
For saka er den at det går over dinne gongen også.
Så er det forhåpentligvis ei stond til neste nedtur.
Hun veit at utanfor husets fire veggar ligg naturen og ventar.
Den som berre er der – ikkje seier eit ord.
Gleda i livet – mestringsfølelsen –
lykka å ha ein venn –
lykka å ha vennar –
lykka å være i livet.
Lykka å ha evna til å tenkje positivt og sjå lyst på elendet.
Hun brukar seie det slik;
DU HAR TO VALG
Mette Kvalsvik
21.05.18
#minedikt #tankarblirtilord #mestring #diagnoser #artrose #revmatisme #fibromyalgi #dikt #lykka #minebilder
